حوزه نوظهور متاورس اخیراً مورد توجه قرار گرفته است و رابطه بین هوش مصنوعی و ژنومیک (علم ژنتیک) انسان را آشکار می کند. با این حال، یک جنبه این موضوع که اساساً تحت تأثیر ساختار ژنتیکی و تعاملات هورمونی ما است، هنوز تا حد زیادی ناشناخته باقی مانده. این بخشی است که به عملکرد انگیزه ها، احساسات و خواسته های ذاتی ما می پردازد. برای بهره گیری بیشتر از حوزه متاورس، درک این مکانیسم های پیچیده بسیار مهم است.
زیست شناسی ما در واقع میل، عشق و سایر تجربیات عاطفی ما را تحت تأثیر قرار می دهد که اغلب به عنوان هسته اصلی تجربه انسانی در نظر گرفته می شوند. این پدیده ها شامل هورمون هایی از جمله اکسی توسین، دوپامین و سروتونین می شود. “هورمون عشق”، اکسی توسین، تعامل اجتماعی و پیوند بین انسان ها را تقویت می کند، در حالی که دوپامین و سروتونین برای سیستم پاداش ما ضروری هستند، انگیزه را افزایش می دهند و بر خلق و خوی تاثیر می گذارند.
درک این فرآیندهای بیولوژیکی با برنامه نویسی در متاورس قابل مقایسه است. کدهای ژنتیکی و هورمون‌های ما مسیر هیجان‌ها، خواسته‌ها و رفتارهای ما را تعیین می‌کنند، همانطور که باید عملکردهای خاصی را در یک ماشین برای درست کار کردن آن مشخص کنیم. درک این موضوع تأثیر زیادی بر نحوه ارتباط ما در متاورس دارد.
مولفه ژنتیکی این فرآیندهای بیولوژیکی نیز سطح دیگری از پیچیدگی را اضافه می کند. استعدادها، رفتارها و حتی نحوه واکنش ما به موقعیت‌های مختلف، همگی تحت تأثیر کدهای ژنتیکی ما هستند که شاکله اصلی وجود مان را تشکیل می دهند. ممکن است بتوانیم این داده‌های ژنتیکی پیچیده را با استفاده از هوش مصنوعی و ژنومیک رمزگشایی کنیم. این مسئله متاورس را قادر می‌سازد تا تجربیات و تعاملات فردی ارائه دهد.
فاکتور مهم دیگری که باید در مورد آن فکر کرد، ایده سیستم پاداش است. این مسئله را می توان در متاورس به عنوان دستیابی به مزایای مجازی یا تحقق اهداف فردی تفسیر کرد. دوپامین توسط هیجان موفقیت یا پاداش تحریک و ترشح می شود، و این می تواند به عنوان یک انگیزه قوی برای تشویق به انجام مشارکت در متاورس عمل کند.
اگر می‌خواهیم پتانسیل متاورس را به‌طور کامل درک کنیم، باید از تعاملات پیچیده بین ژنتیک، هورمون‌ها و احساسات آگاهی کامل داشته باشیم. با انجام این کار، می‌توانیم تجربیاتی متناسب‌تر، جالب‌تر و رضایت بخش تر ایجاد کنیم تا افراد قادر باشند در دنیای دیجیتال زندگی و پیشرفت کنند.
نویسنده: پویان قمری، اقتصاددان و نظریه پرداز اقتصادی
