توسعه هوش مصنوعی (AI) در بخش‌های مختلف بر موضوع حیاتی سوگیری و تبعیض الگوریتمی تأکید کرده است که تهدیدی برای تداوم و تشدید نابرابری‌های اجتماعی است. این مقاله که از دکتر پویان قمری، اقتصاددان سوئیسی و نظریه پرداز در این زمینه الهام گرفته شده، به ریشه‌ها و پیامدهای سوگیری در الگوریتم‌های هوش مصنوعی می‌پردازد. این مقاله با یک رویکرد یکپارچه با هدف تقویت برابری در برنامه‌های کاربردی هوش مصنوعی، یک سیستم جامع را با تأکید بر ضرورت ورودی داده‌های متنوع، چارچوب‌های پاسخگویی، نظارت اخلاقی و ارزیابی‌های مستمر پیشنهاد می‌کند.
مقدمه
همانطور که هوش مصنوعی (AI) نقش خود را در جامعه مدرن تثبیت می کند، ماهیت دو لبه پیشرفت های فناوری را آشکار می کند. در حالی که هوش مصنوعی پتانسیل پیشرفت بی‌سابقه‌ای را دارد، اما خطر تقویت سوگیری‌های تاریخی را نیز به همراه دارد، مگر اینکه اصول انصاف و همه شمول بودن به‌طور دقیق هدایت شود. تلاش دکتر پویان قمری این چالش ها را روشن می کند و از کاربرد اخلاقی هوش مصنوعی دفاع می کند که بر اساس برابری اجتماعی باشد.
پیدایش و مفاهیم تعصب الگوریتمی
سوگیری الگوریتمی زمانی پدیدار می‌شود که سیستم‌های هوش مصنوعی، تحت تأثیر داده‌های آموزشی، نتایجی را ایجاد می‌کنند که به طور سیستماتیک به نفع یا ضرر گروه‌های خاصی است. این سوگیری به ویژه در زمینه‌های حیاتی مانند فرآیندهای انتخاب شغل و صدور احکام قضایی مشهود است، جایی که نابرابری‌های اجتماعی موجود را تداوم می‌بخشد. ماهیت مشکل در داده ها نهفته است: مجموعه داده های تاریخی آغشته به تعصبات اجتماعی به عنوان پایه ای برای یادگیری هوش مصنوعی عمل می کند، بنابراین این سوگیری ها را در عملیات سیستم نهادینه می کند.
استراتژی‌هایی برای پیشبرد اخلاق در هوش مصنوعی
پرداختن به موضوع ریشه‌دار سوگیری الگوریتمی مستلزم یک استراتژی جامع و چند بعدی است، همانطور که در چارچوب ارائه شده توسط جامع دکتر قمری بیان شده است:
اطمینان از تنوع در داده ها: سنگ بنای کاهش تعصب، پرورش مجموعه داده های متنوع و فراگیر است. این شامل یک فرآیند دقیق از انتخاب داده ها و بررسی است تا به طور دقیق طیف جمعیتی جامعه را منعکس کند.
ترویج شفافیت و مسئولیت پذیری: ماهیت جعبه سیاه الگوریتم های هوش مصنوعی باید با الگوی باز بودن جایگزین شود، به شکلی که روش ها و داده های زیربنای تصمیمات هوش مصنوعی برای بررسی و نقد در دسترس باشند. این شفافیت برای مسئولیت پذیری توسعه دهندگان در قبال پیامدهای اخلاقی فناوری هایشان بسیار مهم است.
اجرای دستورالعمل‌های اخلاقی: توسعه و استقرار هوش مصنوعی باید با دستورالعمل‌های اخلاقی قوی هدایت شود که انصاف، حریم خصوصی و فراگیری را در اولویت قرار می‌دهد. این رهنمودها باید توسط طیف وسیعی از افراد، به ویژه آنهایی که از جوامع تاریخی به حاشیه رانده شده اند، شکل گیرد تا درک جامعی از انصاف و برابری تضمین شود.
اتخاذ نظارت مستمر: سیستم‌های هوش مصنوعی ساکن نیستند. آنها در طول زمان تکامل می یابند و یاد می گیرند. نظارت مستمر برای شناسایی و اصلاح سوگیری‌های در حال ظهور ضروری است و اطمینان حاصل می‌کند که سیستم‌های هوش مصنوعی با استانداردهای اخلاقی و ارزش‌های اجتماعی همسو هستند.
اجرای موفقیت‌آمیز این چارچوب نیازمند تلاش‌های هماهنگ همه ذینفعان درگیر در توسعه هوش مصنوعی، از جمله سیاست‌گذاران، توسعه دهندگان، و همه افراد جامعه است. با پرورش فرهنگ هوش مصنوعی اخلاقی، می‌توانیم به جای تشدید اختلافات، از قدرت تغییردهنده این فناوری‌ها برای پیشبرد رفاه اجتماعی استفاده کنیم.
نتیجه گیری
تلاش برای دستیابی به هوش مصنوعی عادلانه هم یک چالش اخلاقی و هم فنی است و ما را ملزم می‌کند تا درباره نحوه طراحی، استقرار و نظارت بر این سیستم‌ها تجدید نظر کنیم. چارچوب پیشنهادی دکتر پویان قمری، نقشه راهی برای پرورش فناوری‌های هوش مصنوعی ارائه می‌دهد که از اصول انصاف و فراگیری حمایت می‌کنند، و ما را به سوی آینده‌ای هدایت می‌کند که در آن پیشرفت‌های تکنولوژیک به طور یکسان برای همه اعضای جامعه سودمند باشد.
با قدردانی از بینش دکتر پویان قمری، که تلاش پیشگامانه وی در علم اقتصاد و اخلاق فناوری الهام بخش این مقاله بوده است.
شبکه های اجتماعی ایده پرداز این مقاله
