فردا اجلاس داوس برگزار می شود و با توجه به شرایط فعلی جهان رهبران، دولت ها و کسب وکارها امیدوارند همه گیری ویروس کرونا کشورها را ملزم کند تا با همکاری یکدیگر چالش های اقتصادی واجتماعی ناشی از این رویداد را برطرف کنند.
به گزارش سکه نیوز به نقل از کریپتونیوز، پنجاه و یکمین اجلاس مجمع جهانی اقتصاد فردا ۲۵ ژانویه آغاز می شود اما این بار تفاوت مهمی با سال های گذشته دارد. این گردهمایی مشهور که در داوس سوییس برگزارمی شود و محلفی برای رهبران دولت ها، کسب وکارها و فعالان مدنی است، سال جاری به طور مجازی میزبان مهمانان خواهد بود.
به طور حتم این رویداد با حضور ۱۲۰۰ نماینده از ۶۰ کشور جهان به رویدادهای آخرالزمانی ۱۲ ماه گذشته خواهد پرداخت. موضوع اجلاس سال جاری «سالی مهم برای احیای اعتماد» است.
این رویداد همراه مراسم هایی مجازی در ۴۳۰ شهر در سراسر جهان برگزار می شود هدف آن نیز رویارویی با چالش های جهانی است که نیازمند راه حل و عملکردهای بین المللی هستند.
در حقیقت موضوع این اجلاس تاثیرات همه گیری کووید۱۹ بر تهدیدهای اقتصاد جهان از جمله بحران آب وهوا، بحران های اقتصادی و نابرابری های اجتماعی و اقتصادی را به رسمیت می شناسد. یک نمونه از این امر نرخ مرگ ومیر کووید ۱۹ انگلیس در ماه دسامبر است. این آمار نشان داد در این کشور نرخ مرگ ومیر ناشی از بیماری در مناطق فقیر ۲ بار بیشتر از مناطق دیگر بود.
درسی از تاریخ
این نخستین باری نیست که بحران های جهانی نیازمند یک راه حل و عملکرد بین المللی هستند، اما در گذشته این اقدامات نتایج ضدو نقیضی داشته اند. پس از جنگ جهانی اول، انگلیس نقشی اساسی در اصلاح لیگ ملت ها در سطح بین المللی داشت. اما این لیگ در نهایت نتوانست کارآمد باشد زیرا اصرار انگلیس در جبران خسارت پس از جنگ ، بهبود اقتصاد آلمان و ثبات سیاسی را تضعیف کرد.
در آخرین مراحل جنگ جهانی دوم و زمانیکه کشورها سعی داشتند از اختلافات آتی جلوگیری کنند، درس هایی که از جنگ قبلی آموخته بودند، به کارآمد. متفقین در سال ۱۹۴۴ میلادی در«برتون وودز» نیوهمپشایر آمریکا گردهم آمدند تا سیاست هایی برای ثبات اقتصادی توسعه دهند.
این امر به توسعه سیستم جدیدی از نرخ های ارز مرتبط به یکدیگر منجر شد که حول محور دلار آمریکا با پشتیبانی طلا بنا شد. همچنین موسساتی از جمله صندوق بین المللی پول به مدیریت آن کمک کردند و درمرحله بعد بانک جهانی نیز وارد عمل شد. چند سال بعد سازمان ملل متحد و سازمان تجارت جهانی این مهم را برعهده گرفتند. سیستم ایجاد شده تا اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی پابرجا بود. در آن زمان اندک اندک آمریکا از این استاندارد طلایی خارج شد . البته بخش اعظم سیستمی که در دهه ۱۹۴۰ میلادی به وجود آمد، به شکلی در حال حاضر وجود دارد.
بحران مالی 2007 تا 2009 میلادی که در حقیقت نخستین رکود جهانی پس ازفروپاشی اقتصادی در دهه ۱۹۳۰ میلادی بود، سبب شد بسیاری از کشورها خواهان اقداماتی برای اجتناب از بحران های مشابه در آینده شوند. همچنین قوانین سختگیرانه تر شدند اما تهدید بی ثباتی به دلیل بدهی های کلان و گمانه زنی زیاد همچنان پا برجا است.
جهان نیازمند اقدامی فراتر از اصلاحات اقتصادی
دیدگاه مجمع جهانی اقتصاد درباره سروسامان دادن دوباره اوضاع حاکی از آن است که برای حل بحران ها به اقداماتی فراتر از اصلاحات اقتصادی، اقدامات کنترل آب وهوایی یا کنترل همه گیری نیاز است. درحقیقت باید یک اقدام جهانی باید با توجه به ماموریت برای تغییر جامعه انجام شود تا آن را دربرگیرنده تر و هماهنگ کند و از سوی دیگر حافظ محیط زیست باشد.
مجمع جهانی اقتصادی به دنبال اقدامی با ۷ طرح کلیدی است که عبارتند از: حفظ محیط زیست، اقتصاد بهتر، استفاده از فناوری برای امور کارآمد، آینده کار و نیاز به تجدید مهارت ها، کسب وکار بهتر، آینده سالم تر با دسترسی آسانتر به منابع و همکاری دولت ها و کشورها فراتر از امور ژئوپلتیکی.
به گفته این سازمان بین المللی طرح های مذکور اعتماد مردم را که در نتیجه کنترل نامناسب شرایط شیوع ویروس کرونا از بین رفته، باز می گرداند. البته چنین کاری ممکن است سخت باشد زیرا تغییرات اندکی در رهبری شرکت ها و دولت ها ایجاد شده است. بزرگترین تغییر در این میان انتخاب جوبایدن ۷۸ ساله به عنوان رئیس جمهور آمریکا است.
متاسفانه دلیل اصلی خوش بینی در وضعیت کنونی آن است که بحران های فعلی چنان عظیم هستند که احتمالا برای حل آنها باید اقداماتی انجام داد. از سوی دیگر ایجاد بحران های مالی در آینده نیز بعید نیست. بحران تغییرات آب وهوایی نیز به عنوان یک تهدید واقعی پذیرفته شده است. اکنون همه گیری ویروس کرونا نیز به یک بلای اقتصادی و انسانی تبدیل شده است.
بحران ها کلید ایجاد تغییرات
سوال اصلی کنفرانس داوس این است که آیا شکل جدیدی از جهانی سازی توسعه خواهد یافت یا خیر.
نوعی از جهانی سازی بازار آزاد به جنگ جهانی اول منتهی شد. سپس برهه ای آرامش میان دو جنگ جهانی ایجاد شد. از سوی دیگر پس از جنگ جهانی دوم رویداد برتون وودز به نوعی جهانی سازی قانونمند از ۱۹۴۵تا ۱۹۸۰ میلادی تبدیل شد. اما از آن زمان تاکنون برگزیدگان جهانی با محدودیت های قانونی بر هر چیزی از گمانه زنی جریان مالی بین شرکت ها تا فرایندهای ادغام و خرید مخالفت می کنند.
اکنون باید عصر جدیدی آغاز شود که طی آن آمریکا دوباره به توافقنامه پاریس برگردد و توافقنامه های سبز جدیدی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای بسته شود تا اقتصاد جهان بیش از پیش به حفظ محیط زیست کمک کند.
اکنون سال ها است که رهبران تجاری در داوس و اجلاس های دیگر خواهان اقداماتی هستند. اما همه امیدوارند این بار گستره بحران ها در نهایت به تغیراتی اجتناب ناپذیر منجر شود.
نویسنده: جاناتان میچی استاد دانشگاه آکسفورد