کشور بولیوی را بیشتر بشناسیم:
بولیوی با نام رسمی حکومت پلورینشنال بولیوی کشوری محصور در خشکی، در مرکز آمریکای جنوبی است. پایتخت آن بهطور رسمی و در قانون اساسی شهر سوکره ذکر شده اما دولت این کشور در شهر لاپاز مستقر است. جمعیت بولیوی ۱۱٬۶۵۶٬۰۰۰ نفرو زبانهای رسمی آن اسپانیایی، کچوآ، آیمارا، گوارانی است و ۳۴ زبان دیگر بومی هستند. واحد پول این کشور بولیویانا نام دارد و نظام حکومتی آن دموکراسی است.
۵۵ درصد مردم بولیوی از تبار سرخپوست، ۳۰ درصد مستیزو (دورگه سرخپوست و سفیدپوست) و ۱۵ درصد سفیدپوست هستند.
دین مردم بولیوی مسیحیت است. ۷۸ درصد مردم بولیوی پیرو کلیسای کاتولیک رومی، ۱۶ درصد پروتستان و ۳ درصد نیز پیرو دیگر شاخههای مسیحیت هستند.
بولیوی یک کشور در حال توسعه و شاخص توسعه انسانی آن در حد متوسط است. میزان فقر در بولیوی ۵۳ درصد ذکر شدهاست. کشاورزی، جنگلداری، ماهیگیری، و معادن از فعالیتهای اصلی صنعتی در بولیوی و فراوردههای عمده آن تولیدات نساجی، پوشاک، فلزکاری و پالایش نفت است. بولیوی از نظر اندوختههای معدنی و بهویژه فلز قلع غنی است.
پیش از استعمار اروپاییان منطقه کنونی بولیوی بخشی از امپراتوری سرخپوستان اینکا بود. امپراتوری اسپانیا در سده شانزدهم این منطقه را تسخیر کرد و در خلال دوران استعماری اسپانیا، این سرزمین «پروی علیا» نام داشت و جزو قلمروی نایبالسلطنه پرو بهشمار میآمد، قلمرویی که بیشتر مستعمرات اسپانیا در آمریکای جنوبی را در بر میگرفت.
پس از اعلام استقلال این منطقه در سال ۱۸۰۹، این منطقه با ۱۶ سال جنگ روبهرو شد و این جنگها در ۶ اوت ۱۸۲۵ به تشکیل جمهوری بولیوی انجامید که از نام سیمون بولیوار، رهبر انقلابی، گرفته شدهاست.
بولیوی از شمال با برزیل، از شمال غربی با پرو، از جنوب با آرژانتین، از جنوب شرقی با پاراگوئه و از جنوب غربی با شیلی همسایه است.
در پی کودتای ارتش و حمایت رقیب شکست خورده در انتخابات با فشار امریکا اوو مورالس، منتخب مردم بولیوی مجبور به استعفا شد و سپس با یک هواپیما به مکزیک و بعد آرژانتین رفت ولی یک سال بعد در انتخاباتی که دولت تحت حمایت امریکا برگزار کرد با درصد آرای بیشتر حزب مورالس پیروز شد و مورالس با افتخار و استقبال به میهن بازگشت.
اقتصاد
بولیوی پس از گویان فقیرترین کشور آمریکایی جنوبی است و کارشناسان قوانین امپریالیستی نیروهای خارجی را از زمان کشف قاره آمریکا، عامل این وضعیت میدانند. هر چند این کشور از نظر منابع طبیعی غنی است و گاهی به کنایه به آن خری نشسته بر روی معدن طلاً اطلاق میکنند. غیر از معادن مشهورش که توسط امپراتوری اینکا و بعدها توسط اسپانیاییها مورد بهرهبرداری بود، بولیوی دارای دومین میدان گاز طبیعی در آمریکای جنوبی پس از ونزوئلا است. علاوه بر این، معدن ال موتون در استان سانتاکروز، %۷۰ آهن و منیزیوم دنیا را تأمین میکند.
مجموع تولید ناخالص ملی بولیوی (GDP) در سال ۲۰۱۹، حدود ۴۳ میلیارد دلار پیشبینی شدهاست. اقتصاد بی رونق بولیوی به خاطر عوامل مختلفی در طی دو دهه گذشته بودهاست.
رکود اقتصادی در بولیوی
اولین عامل مؤثر در رکود اقتصاد بولیوی کاهش چشم گیر قیمت نقره در سال ۱۹۸۰ بود که یکی از مهمترین منابع درآمد بولیوی در صنایع معدن بود. عامل دوم پس از جنگ سرد در اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ بود که کشورهای غربی که قبلاً به خاطر روی کار بودن یک رژیم با اقتصاد آزاد به این کشور کمک مالی میکردند، کمکهای خود را قطع کردند. عامل سوم ریشه کن کردن محصولات کوکا توسط ایالات متحده بود که %۸۰ تولید کوکائین جهان را تأمین میکرد. کاهش تولید کوکا باعث کاهش فوقالعاده درآمد کشور بولیوی و به ویژه کشاورزان گردید.
از سال ۱۹۸۵، دولت بولیوی برنامههای پایدارسازی، اقتصادی و دگرگونی ساختاری، پایداری قیمت، ایجاد شرایط برای رشد و از بین بردن کمیابی محصولات را در پیش گرفت. دگرگونی در خدمترسانی به مشتری در سالهای اخیر، شفافیت این حوزه را بهبود بخشیدهاست. تغییرات ساختاری پراهمیت در اقتصاد بولیوی شامل جمعآوری سرمایههای بخشهای پرتعداد عمومی بودهاست. (جمعآوری سرمایه در بولیوی نوعی خصوصیسازی است که سرمایهگذاران %۵۰ مالکیت و مدیریت منابع عمومی را بدست میآورند و چندین سال بدون پرداخت هزینه به دولت، فعالیت میکنند)
دگرگونی در ساختار قانونگذاری باعث بهبود سیاستهای بازار آزاد به خصوص در بخش هیدروکربن و ارتباطات سیار، باعث تشویق سرمایهگذاری خصوصی گردید. سرمایهگذاران خارجی، و مالکان خارجی هیچ محدودیتی در بولیوی ندارند. از آنجایی که برنامه جمعآوری سرمایه تأثیر موفقیتآمیزی بر سرمایهگذاری مستقیم خارجی (FDI) در بولیوی داشت. (۷/۱ میلیارد دلار در سالهای ۱۹۹۶–۲۰۰۰)، طرفین خارجی نیز بر کامل کردن تعهداتشان در قرار داد جمعآوری سرمایه مصمم بودند.
در سال ۱۹۹۶، سه گروه از شرکتهای نفتی بولیوی (YPFB) که در کارهای اکتشاف نفت، بهرهبرداری و انتقال فعالیت میکردند، تجمیع شدند تا خط لوله گاز به برزیل را بسازند. دولت قرار داد طولانی مدتی برای فروش گاز به برزیل تا سال ۲۰۱۹ امضا کرد. خط لوله برزیل در سال ۲۰۰۲، روزانه حدود ۱۲ میلیون متر مکعب (۴۲۴ میلیون فوت مکعب) را منتقل میکرد. بولیوی دومین میدان گاز طبیعی بزرگ را در آمریکای جنوبی در اختیار دارد و مصرفی داخلی و صادراتش به برزیل، تنها بخش کوچکی از توانایی تولیدش است. دولت نظرخواهی اجباری درباره صادرات گاز طبیعی را در سال ۲۰۰۴ انجام داد. مخالفتهای گسترده با صادرات گاز به شیلی منجر به استعفای رئیسجمهور، سانچز دی لوزادا در اکتبر ۲۰۰۳ گردید.
در آوریل ۲۰۰۲، بچتل قرار دادی را با هوگو بانزر، رئیسجمهور اسبق بولیوی، به امضاء رساند تا ذخایر آب سومین شهر بزرگ بولیوی، کوچابامبا، را خصوصیسازی کند. قرار داد بهطور رسمی به نام آگواس دل توناری، معاون بچتل، ثبت شد. پس از مدتی، شرکت قیمت آب شهر را سه برابر کرد که منجر به شورش کوچابامبا در سال ۲۰۰۰ گردید. حکومت نظامی اعلام شد و پلیس بولیوی حداقل ۶ نفر از شورشگران را به قتل رسانید و بیش از ۱۷۰ نفر را مجروح کرد. به خاطر شکست اقتصادی و افزایش نارضایتی مردم، دولت بولیوی مجبور شد تا قرار داد آب را باطل کند. در سال ۲۰۰۱، شرکت بچتل از دولت بولیوی به خاطر ۲۵ میلیون دلار خسارت، شکایت کرد. ادامه یافتن درگیرهای داخلی، باعث کاهش توجه به گروههای ضد جهانی سازی و ضد سرمایه آوری شد.
صادرات بولیوی
صادرات بولیوی از ۶۵۲ میلیون دلار در ۱۹۹۱ به ۳/۱ میلیارد دلار در ۲۰۰۲ رسید. تجارت بینالمللی ۷/۱ میلیارد دلار بود. تعرفه گمرکی در بولیوی کمتر از %۱۰ است. کسری بودجه بولیوی در سال ۲۰۰۲ حدود ۴۶۰ میلیون دلار بود.
تجارت بولیوی با کشورهای همسایه در حال افزایش است که در گذشته به خاطر تعدادی قرار داد تجارتی بین منطقهای از آن چشم پوشی میشد. بولیوی عضو جامعه آندیان است و از فواید تجارت آزاد با سایر اعضاء مثل پرو، اکوادور، کلمبیا و ونزوئلا سود میبرد. بولیوی قرار داد همکاری با مرکوسور (بازار آزاد غربی) را در مارس ۱۹۹۷ تنظیم کرد. طبق این قرار داد ناحیه آزاد تجاری با حداقل %۸۰ تجارت بین طرفین در طول ۱۰ سال، تشکیل میشود. بنیان تجارت کالا و داروی آندیان ایالات متحده، اجازه ورود محصولات بولیوی را بدون مالیات و کارمزد به ایالات متحده میدهد.
ایالات متحده هنوز بزرگترین کشور تجارتکننده با بولیوی است. در سال ۲۰۰۲، ایالات متحده ۲۸۳ میلیون دلار کالا به بولیوی صادر کرد و ۱۶۲ میلیون دلار کالا از این کشور وارد کرد. اقلام صادراتی عمده بولیوی به آمریکا، قلع، طلا، جواهرات و مصنوعات چوبی میباشند. اقلام وارداتی از ایالات متحده شامل کامپیوتر، خودرو، گندم و ماشین آلات میباشد.
کشاورزی بولیوی
کشاورزی حدود %۱۵ تولید ناخالص ملی بولیوی را تشکیل میدهد. میزان زمینهای مورد کشت با تجهیزات نوین به سرعت در منطقه سانتا کروز در حال افزایش است که شرایط هوایی برای تولید دو نوع محصول در سال مناسب است. سویا عمدهترین محصولات نقدی است که به بازار آندیان فروخته میشود. استخراج معادن و هیدروکربنها %۱۰ و کارخانجات کمتر از %۱۷ تولید ناخالص ملی را تشکیل میدهند.
دولت بولیوی هنوز به کمکهای خارجی برای پروژههای خود نیاز دارد. تا پایان سال ۲۰۰۲ دولت ۵/۴ میلیارد دلار به طلبکاران خارجی بدهکار بود که ۶/۱ میلیارد دلار از این مبلغ متعلق به دولتهای قبلی و مابقی آن برای توسعههای چند جانبه در حوزههای مختلف بود. باز پرداخت و امها از سال ۱۹۸۷ به روش کلوب پاریس به تعویق میافتاد. طلبکاران خارجی از اینکار راضی بودند زیرا دولت بولیوی با برنامههای IMF به اهداف مالی و اقتصادی خود میرسید. به تعویق افتادن قرار دادها توسط کلوب پاریس به کشورهایی که فقط یک طلبکار داشت اجازه میداد تا مبالغی را به مبلغ اصلی وام اضافه کنند. در نتیجه بسیاری از کشورها مقادیری از بولیوی طلب دارند. دولت ایالات متحده قرار دادی را در گردهمایی کلوب پاریس در دسامبر ۱۹۹۵ تنظیم کرد که میزان ذخیره وام بولیوی را %۶۷ کاهش داد. دولت بولیوی باز پرداخت وامهای خود را به بانکهای چند جانبه در زمان مقرر، ادامه میدهد. بولیوی از منافع کشورهای فقیر با وامهای سنگین (HIPC) و کمکهای رو به افزایش آنها سود میبرد و با محدودیتهای جدید، میتواند وامهای سبک بگیرد. بولیوی یکی از سه کشور نیمکره غربی است که بهعنوان کشوری با قابلیت در پرداخت حسابهای هزار ساله انتخاب شده و بهعنوان شرکتکننده در مذاکرات FIA حضور دارد.
در سال ۲۰۰۴، دولت توجه زیادی به توسعه تجهیزات بندر پوئرتوبوش در رودخانه پاراگوئه نشان داد. پس از مدتی در بندر سوارز و بندر آگویره که از طریق کانال تامنگو به رودخانه پاراگوئه متصل شدهاند، کشتیهای کوچک حمل بار شروع به رفتوآمد کردند. از سال ۲۰۰۴ به بعد، نیمی از صادرات بولیوی از طریق رودخانه پاراگوئه انجام میشود. وقتی بازسازی بندر بوش به پایان برسد، کشتیهای اقیانوس پیما قادر خواهند بود در بولیوی لنگر بیندازند. این امر باعث کاهش نیاز به بنادر خارجی مثل بنادر پرو و شیلی میشود که باعث افزایش قیمت واردات و صادرات میشدند. کشاورزان بولیوی تنباکو تولید میکنند، ولی مقدار مازاد برای تأمین نیازهای داخلی وارد میشود. در سال ۱۹۹۲، بولیوی بیش از ۱۰۰۰ میلیون تن تنباکو تولید کرده بود.
مهاجرت به بولیوی
به عنوان یک شهروند، شما از هر طریق طبق قانون به یک شهروند کامل بولیوی تبدیل میشوید، مثل اینکه شما یک شهروند متولد طبیعی هستید، در بولیوی متولد شده اید. به همین دلیل افرادی که در یک کشور متولد میشوند، شهروند خوانده میشوند و بیگانگان که بعداً شهروند میشوند ، شهروندان «طبیعی» خوانده میشوند بنابراین شما تمام حقوق یکسان (بلکه تمام تعهدات یکسان) با سایر بومیان بولیوی دارید. گذرنامه بولیوی به شما داده می شود و هرگز مجبور نیستید مجدداً برای اقامت درخواست کنید.
به عنوان یک شهروند بولیوی، میتوانید هر بار که بخواهید از بولیوی بیایید و بروید. شما می توانید بولیوی را ترک کنید و سالها بعد برگردید و همچنان شهروند خواهید بود. شما نمی توانید اخراج شوید (گرچه برای برخی از جنایاتی که در خارج از کشور مرتکب شده اید ، ممکن است استرداد شوید)، و نمی توانید تابعیت خود را از دست بدهید. به عبارت دیگر، زمانی شهروند بولیوی، شما شهروندی برای زندگی هستید. تنها راهی که میتوانید تابعیت خود را «از دست دهید» این است که اگر قوانین خاصی را نقض کنید، یا اگر خواستید آن را باطل کنید و حتی در این صورت ماه ها یا سالها از اسناد و مدارک پیچیده و دادرسی پیچیده به طول میانجامد تا شهروندی بولیوی خود را ابطال کند.
اخذ اقامت بولیوی
بین اقامت و شهروند بولیوی تفاوت زیادی وجود دارد. به عنوان اقامتگاه، شما فقط یک خارجی هستید که حق ورود و ماندن در کشور را برای مدت مشخصی به شما دادهاند. حقوق شما (و همچنین تعهدات شما) طبق قانون بسیار محدود است. به عنوان مثال، ممکن است در انتخابات محلی به شما اجازه دهید که رأی دهید، اما نه در انتخابات ملی. پس از اتمام مدت زمان اقامت شما ، باید برای یک دوره دیگر تمدید کنید. حتی بعد از آنکه به مدت طولانی در بولیوی زندگی کردید تا درخواست اقامت نامحدود (دائمی) کنید (این بدان معنی است که مجبور نیستید مجدداً آن را تمدید کنید)،
شما هنوز یک بیگانه هستید که فقط دارای برخی از حقوق خاص و برخی از وظایف خاص تحت قانون هستند.
به عنوان اقامت، میتوانید با ماندن بیش از 90 روز در خارج از بولیوی ، اقامت خود را از دست دهید ، در صورت ارتکاب به انواع خاصی از جرائم ، میتوان آن را لغو کرد (از بین برد) و راه های دیگری نیز برای از دست دادن اقامت بولیوی وجود دارد، به عنوان ساکن بولیوی ، در گذرنامه کشور مبدا خود وارد بولیوی خواهید شد،پس از به دست آوردن اقامت در بولیوی ، کارت شناسایی بولیوی به شما تعلق میگیرد اما با کارت ملی متفاوت است در تمام مدت زمانی که در بولیوی زندگی میکنید ، همچنان یک فرد خارجی محسوب میشوید.
مهاجرت توریستی به بولیوی
مهاجرت توریستی به بولیوی به واسطه وضعیت گردشگری در راستای ارزیابی مدارک گردشگری بررسی میشود البته که گردشگری برای بولیوی دسته بندی شده است و سیاست های گردشگری در این کشور به شکلی است که باید طبق تاریخ مورد نظر به کشور خودتان بازگردید، مدارک لازم برای شما باید ارزیابی شده باشد. نیاز است که مدارک شما در بهترین شرایط دارای سیاست های مخصوص قرار بگیرد البته که در زمینه مهاجرت توریستی می بایست بتوانید یک سری مدارک را ارائه دهید که دارای اعتبارات مخصوص هستند و در نهایت مدارک شغلی نیز داشته باشید.
مهاجرپذیری بولیوی
فرهنگ تجارت بولیوی ترکیبی از فرهنگهای باستانی و مدرن است که در یک کشور پر زرق و برق و پتانسیل فوق العاده برای رشد و توسعه یافت میشود. ! با گزارش های خبری در مورد سیستم های سیاسی و اقتصادی غیرقابل پیش بینی آن ، و با کلیشه هایی که از اینها ناشی میشود ، بسیاری از ویژگی های واقعاً شگفت انگیز بولیوی اغلب غافل می شوند! رویکرد مهاجرپذیری در این کشور گاه غیر قابل پیش بینی است مشخص است که تجارت برای بولیوی دسته بندی میشود اما این روزها بیشترین رویکرد مهاجرتی به این کشور به واسطه تجارت است.
مردم بولیوی ، علی رغم مشکلاتی که بر عملکرد تجارت ، تجارت و صنعت تأثیر می گذارد ، اکثراً بسیار زحمتکش ، خوش بینانه و آینده نگر هستند. با این حال ، بولیوی دارای چالش های مهم سیاسی و اقتصادی برای غلبه بر شرکت در آن است و تا حدی در برابر جهانی شدن مداوم تجارت مقاومت میکند.
مهاجرت پناهندگی به بولیوی
ارزش جمعیت پناهندگان براساس کشور یا قلمرو پناهندگی در بولیوی نسبت به سال 2018 810.00 بود. ، طی 28 سال گذشته این شاخص در سال 2018 به حداکثر 810.00 و در سال 1990 حداقل مقدار 200.00 رسیده است.
پناهندگان افرادی هستند که تحت کنوانسیون 1951 در رابطه با وضعیت پناهندگان یا پروتکل آن در سال 1967 به عنوان پناهنده شناخته می شوند ، سازمان کنوانسیون وحدت آفریقا در سال 1969 حاکم بر جنبه های خاص مشکلات پناهندگان در آفریقا ، افرادی که مطابق با آنها به عنوان پناهنده شناخته می شوند. اساسنامه کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد ، وضعیت پناهندگی مانند پناهندگان را به آنها اعطا کرد و مردم از آنها حمایت موقت کردند. پناهجویان – افرادی که متقاضی پناهندگی یا وضعیت پناهندگی شدهاند و هنوز تصمیمی نگرفتهاند یا به عنوان پناهجو ثبت نام کردهاند – از مطالعه خارج نمیشوند. پناهندگان فلسطینی افرادی (و فرزندان آنها) هستند که محل اقامت آنها بین ژوئن 1946 و مه 1948 در فلسطین بود و به دلیل درگیری اعراب و اسرائیل در سال 1948 خانه و وسایل معیشت خود را از دست دادند.
مهاجرت از طریق تولد به بولیوی
تابعیت بولیوی با بدو تولد یا با طبیعی شدن به دست میآید. افراد در صورت تولد در قلمرو بولیوی ، به جز فرزندان پرسنل خارجی در مأموریت دیپلماتیک ، یا در صورتی که در خارج از کشور به دست یک مادر یا پدر بولیوی متولد شده باشند، از بدو تولد بولیوی هستند.
اتباع خارجی ممکن است تابعیت بولیوی را از طریق طبیعی شدن به دست آورند اگر وضعیت آنها قانونی باشد ، آنها بیش از سه سال بدون وقفه تحت نظارت دولت بولیوی در بولیوی زندگی کرده اند، آنها به صراحت اعلام میکنند که مایلند تابعیت بولیوی را بدست آورند و آنها را با قانون ملاقات می کنند.
از طریق ازدواج
شما میتوانید به عنوان بیگانه ای که با همسر بولیوی ازدواج کرده است، درخواست تابعیت بولیوی را بدهید، اما ابتدا باید 2 یا دو سال به طور مداوم در بولیوی زندگی کنید تا بتوانید درخواست کنید.
از طریق تولد
شما می توانید به عنوان بیگانه ای که فرزند متولد بولیوی دارد، از شهروندی بولیوی درخواست کنید (حتی اگر همسر شما نیز خارجی باشد، زیرا فرزندان متولد بولیوی به طور خودکار شهروندان بولیوی هستند. اما ابتدا باید قبل از درخواست، دو سال بطور مداوم در بولیوی زندگی کنید.
راحتترین روش مهاجرت به بولیوی
ثبت نام یک شرکت در بولیوی حدود ده هفته طول می کشد و حداقل به یک سرمایه نیاز دارد. مشاغل ملزم به داشتن یک دفتر فیزیکی هستند، بنابراین قبل از شروع کار، توصیه می شود فضای اداری را در کشور خریداری کنید، جایی که می توانید کلیه اسناد رسمی را دریافت کنید. علاوه بر این، به رسمیت شناخته شده است که دولت چک های تجاری را انجام می دهد؛ به ویژه آنهایی که صاحبان خارجی دارند، بنابراین عمل کردن در قانون بسیار مهم است.
به منظور موفقیت آمیز یک شرکت SRL در کشور، حداقل به دو سهامدار و یک مدیر از هر ملیتی احتیاج دارید. براساس قانون منشی شركت لازم نیست، اما انتصاب كاری توصیه می شود. بر خلاف برخی از بازارها، شما برای تکمیل مراحل ادغام نیازی به سفر به کشور ندارید، به این معنی که می توانید از هر کجای دنیا در این کشور کارمندان مستقر و استخدام کنید. این امر به ویژه برای مدیر عاملان و سرمایه گذاران که می خواهند با موفقیت سریع در چندین بازار گسترش پیدا کنند، جذاب است و باعث صرفه جویی در وقت و هزینه می شود.
از آنجا که بولیوی در نزدیکی سایر بازارهای آمریکای لاتین مانند پرو، شیلی، پاراگوئه و برزیل است، ادغام شرکت امکان دسترسی به بازارهای چندگانه LATAM را برای تجارت فراهم می کند و هر چهار کشور را میتوان به راحتی از طریق جاده یا از طریق هوا و با پروازهای روزانه از یکی از بسیاری از فرودگاه های کشور مانند فرودگاه بین المللی ال آلتو.
پس از وارد کردن شرکت خود، می توانید برای یک حساب کاربری شرکتی اقدام کنید و تجارت را آزادانه در بازار شروع کنید. کار با یک حسابدار بولیوی میتواند گزارش سود و زیان را و پرداخت 25 درصد مالیات شرکت در کشور بسیار آسان تر کند. در یک حسابدار سرمایه گذاری کنید و قادر خواهید بود بدون استرس در بازار فعالیت کنید.
قوانین ارزهای دیجیتال در کشور بولیوی
استفاده از ارزهای دیجیتال توسط مرجع قضایی کشور بولیوی ممنوع اعلام شده است. بانک مرکزی این کشور نیز طی انتشار بیانیه عنوان کرده استفاده از ارزهایی که توسط مرجع پولی این بانک صادر نشده باشد، ممنوع است. در کشور بولیوی رمزارز بیت کوین و دیگر رمزارزهای جایگزین کماکان فاقد وجهه قانونی هستند. بانک مرکزی بولیوی نیز درباره ضرر و زیان های مالی ناشی از استفاده از درگاه معاملات رمزارز به شهروندان این کشور هشدار داده است.
مطالب مرتبط:
قوانین ارز های دیجیتال در کشور برزیل