Paxos (پاکسوس) خانواده ای از پروتکل ها برای ایجاد اجماع در شبکه ای از پردازنده های غیرقابل اعتماد است. در سیستم های توزیع شده، اجماع به فرآیند توافق بر روی یک مقدار واحد در میان چندین گره (node) گفته می شود. الگوریتم Paxos برای کسب اطمینان از اینکه یک مقدار مشخص توسط گروهی از گره‌ها استفاده می‌شود کاربرد دارد، حتی اگر برخی از گره‌ها خراب شوند یا در دسترس نباشند.
الگوریتم Paxos اولین بار توسط لزلی لامپورت در مقاله ای در سال 1998 توصیف شد و از آن زمان به یکی از شناخته شده ترین و پرکاربردترین الگوریتم ها برای اجماع در سیستم های توزیع شده تبدیل شده است. Paxos برای پیاده‌سازی سیستم‌های توزیع‌شده استفاده می‌شود. سیستم هایی که در آنها چندین گره با هم کار می‌کنند تا یک سرویس مشترک، مانند یک پایگاه داده یا یک سیستم فایل ارائه کنند. با استفاده از الگوریتم Paxos برای توافق بر روی وضعیت فعلی سیستم، گره ها می توانند اطمینان حاصل کنند که تمام به روز رسانی های سیستم به شیوه ای سازگار و ایمن حتی در صورت وجود خرابی انجام می شود.
یکی از مزایای کلیدی Paxos این است که بسیار انعطاف پذیر است و می توان از آن در طیف گسترده ای از سیستم های توزیع شده استفاده کرد. برای مثال، می‌توان از آن در سیستم‌هایی استفاده کرد که گره‌ها می‌توانند از طریق شبکه با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، و همچنین در سیستم‌هایی که گره‌ها به طور غیرمستقیم ارتباط برقرار می‌کنند، مانند یک دیسک مشترک. علاوه بر این، Paxos را می توان در سیستم هایی با سطوح مختلف اطمینان استفاده کرد، از سیستم هایی که گره ها بسیار در دسترس هستند تا سیستم هایی که گره ها می توانند در هر زمانی از کار بیفتند.
Paxos همچنین بسیار مقیاس پذیر است و می تواند در سیستم هایی با تعداد زیادی گره استفاده شود. این مقیاس پذیری از طریق استفاده از یک ساختار سلسله مراتبی به دست می آید، جایی که یک گره واحد، که به عنوان “رهبر” شناخته می شود، مسئول هماهنگی فرآیند اجماع است. رهبر توسط گره‌های سیستم انتخاب می‌شود و می‌تواند در طول زمان با شکست یا در دسترس نبودن گره‌ها تغییر کند.
یکی دیگر از ویژگی های کلیدی Paxos این است که تضمین های ایمنی و به اصطلاح “زنده بودن” در شبکه را ارائه می دهد. ضمانت‌های ایمنی تضمین می‌کنند که هنگامی که یک مقدار توسط گره‌ها در سیستم توافق شد، این مقدار تغییر نخواهد کرد، حتی اگر برخی از گره‌ها خراب شوند یا در دسترس نباشند. زنده بودن تضمین می کند که گره های سیستم در نهایت بر روی یک مقدار به توافق می رسند، حتی اگر برخی از گره ها کند باشند یا پاسخگو نباشند.
Paxos به طور گسترده در صنعت پذیرفته شده است، و در بسیاری از سیستم های توزیع شده محبوب، مانند سرویس قفل Google Chubby، سیستم فایل گوگل، و پایگاه داده آپاچی کاساندرا استفاده می شود. این سیستم ها به Paxos متکی هستند تا راهی قابل اعتماد و مقیاس پذیر برای دستیابی به اجماع در مواجهه با خرابی ها ارائه دهند.
در نتیجه، Paxos یک پروتکل قدرتمند و انعطاف پذیر برای دستیابی به اجماع در سیستم های توزیع شده است. توانایی آن در ارائه تضمین های ایمنی و زنده بودن قوی، همراه با مقیاس پذیری و طیف گسترده ای از کاربردها، آن را به ابزاری ضروری برای ساختن سیستم های توزیع شده قابل اعتماد و مقیاس پذیر تبدیل می کند.
این مقاله به کمک هوش مصنوعی (AI) نوشته شده است.