مجله اکونومیست در مقاله ای در 18 فوریه به موضوع تجارت درخت و پیچیدگی های خرید زمین در زنگبار پرداخته است.
به گزارش سکه نیوز به نقل از اکونومیست، ویلیای فرحانی، از رؤسای محلی معروف به «شها»، می گوید که جزیره زنگبار بیش از 4 میلیون درخت نارگیل دارد و هر كدام هم یک صاحب دارد.
این وظیفه شها است که به یاد داشته باشد که صاحب هر کدام از درخت های روستای او و اطراف آن چه کسی است. او در حالی که بیرون از خانه ییلاقی خود ایستاده، چشم هایش را جلوی آفتاب جمع می کند و به درختی که در دوردست تکان تکان می خورد، اشاره می کند. می گوید: «آن یکی متعلق به هامیشیم شامبا است و آن یکی که کوچک است مال هامیسی ماکامی است.» او توضیح می دهد، مردی معروف به حاجی موچا یک دسته درخت در شرق روستا داشت، اما از دنیا رفت و آنها را برای دخترش ارث گذاشت.
این چیز غیرمعمولی نیست. در زنگبار که بزرگترین جزیره از یک مجمع الجزایر نیمه خودمختار در سواحل تانزانیا است، درخت های نارگیل (و سایر درختان میوه) نسل به نسل منتقل می شود. در حالی که تمام زمین ها متعلق به دولت است و فقط تا 99 سال می تواند اجاره داده شود، درختان میوه را می توان خرید و فروش کرد.
یک درخت انبه پژمرده در کنار یک جاده ممکن است میراث خانواده ای باشد. درختان نارگیل فراوان ترین و مفیدترین هستند. نارگیل بعد از میخک صدپر دومین محصول نقدی مهم است. جزیره نشینان از برگ های آن هم برای پوشاندن بام استفاده می کنند.
اما سنت زنگباری های در به ارث گذاشتن درختان، اجاره زمین را هم برای تازه واردان پیچیده می کند. گاهی اوقات آنها برای اجاره زمین به همراه درختان میوه آن مذاکره می کنند؛ در این صورت جبران خسارت صاحبان درختان وظیفه دولت است. اگر اجاره نامه درختان را دربر نگیرد، ممکن است باعث دردسر اجاره کنندگان جدید باشد. اگرچه به دست آوردن یک قطعه زمین ساحلی و دریافت مجوز ساخت برای آن نسبتا آسان است، اما شناسایی و پرداخت خسارت صاحبان تک تک درخت های نارگیل ممکن است سال ها طول بکشد.
جویس نیامبورا بازوِل، صاحب یک هتل کنیایی می گوید: «وقتی زمین را اجاره کردیم، متوجه رشد این درختان کوچک شدیم. دختران می رفتند و زیر آن ها می نشستند. بعد کسی آمد و گفت هی، این درخت مال منه. زمین متعلق به شماست اما درخت متعلق به مه.» به زودی مدعیان درخت بیشتری پیدا شدند و هرکدام هم پولی می خواستند. به مدت سه سال سر اینکه این 50 و خرده ای درخت متعلق به چه کسی است، دعوا بود. بعضی اوقات خانم بازول سه بار برای یک درخت پول می داد. خوشبختانه مبلغش ارزان بود، هر کدام حدود 30 دلار.
در 15 سال گذشته قیمت زمین در زنگبار افزایش یافته و قیمت درختان هم همینطور. یکی از مدیران هتلی در شهر ساحلی بووجو می گوید: «اگر زمین مرغوبی باشد، هر قیمتی بخواهند می توانند بگویند.» آقای فرحانی تخمین می زند که یک درخت نارگیل در امتداد مرغوب ترین زمین زنگبار اکنون می تواند تا 2000 دلار قیمت داشته باشد.
در نزدیکی سواحل سفید زنگبار تفریح گاه هایی برای گردشگرانی که بیشترشان از روسیه هستند، سربر می آورند. تعداد این تفریح گاه ها قبل از شروع همه گیری کرونا به سرعت در حال رشد بود. برخی از مردم ابراز نگرانی می کنند که این تحولات خطر از بین رفتن این ساحل باشکوه را به همراه دارد. اما در کوتاه مدت، حداقل مردم محلی فقیر از درختان خود سود خوبی کسب می کنند. آن ها فهمیده اند که با فروش درختانشان به هتل داران ثروت بیشتری کسب می کنند تا پایین انداختن نارگیل ها گران برای گردشگران در ساحل.