دستیابی به تعادل بین سود آوری و سلامتی بیمار در صنعت داروسازی بسیار مهم است. حقیقت این است که شرکت های داروسازی صرفاً با انگیزه های بشر دوستانه کار نمی کنند. مانند هر کسب و کاری، آنها باید برای ادامه کار خود سودآوری داشته باشند.
با این وجود، سود آوری گهگاه می تواند نگرانی هایی را در مورد سلامت بیماران ایجاد کند. منتقدان استدلال می کنند که تمرکز بیش از حد بر منافع مالی ممکن است منجر به افزایش قیمت دارو، استراتژی های بازاریابی مشکوک و دسترسی محدود به داروهای نجات دهنده شود.
یکی از بحث برانگیزترین موضوعات در صنعت حول محور قیمت گذاری دارو است. برخی از داروها دارای قیمت گزافی هستند که آنها را برای بسیاری از افراد نیازمند غیرقابل دسترس می کند. در حالی که هزینه های تحقیق و توسعه اغلب برای توجیه قیمت های بالا ذکر می شود، منتقدان ادعا می کنند که سود بیش از حد نیز نقش مهمی دارد.
حال، بیایید توجه خود را به اصل موضوع معطوف کنیم – سلامت بیمار. در اصل تعهدات اخلاقی در صنعت داروسازی، رسالت توسعه داروهای ایمن، مؤثر و مقرون به صرفه نهفته است. با این حال، چالش‌ها زمانی پدیدار می‌شوند که سودجویی، رفاه بیماران را تحت الشعاع قرار دهد.
یکی از زمینه های نگرانی مربوط به شیوه های بازاریابی است که توسط شرکت های داروسازی استفاده می شود. تاکتیک های بازاریابی تهاجمی گاهی اوقات می تواند منجر به تجویز بیش از حد داروها یا تبلیغ داروها برای استفاده های غیرمجاز شود. این اقدامات نه تنها ایمنی بیمار را به خطر می اندازد، بلکه دستورالعمل های اخلاقی را نیز نقض می کند. پرداختن به این موضوع نیازمند مقررات سخت‌گیرانه‌تر و افزایش شفافیت است تا اطمینان حاصل شود که بیماران درمان‌های مناسب را بر اساس چارچوب های پزشکی دریافت می‌کنند.
علاوه بر این، اطمینان از دسترسی به داروها یک مشکل اخلاقی دیگر ایجاد می کند. شرکت های داروسازی باید تلاش کنند تا داروهای ضروری را بدون توجه به وضعیت مالی بیماران در دسترس همه قرار دهند. همکاری بین شرکت‌ها، دولت‌ها و سازمان‌های غیرانتفاعی می‌تواند به پر کردن شکاف در این زمینه کمک کند و اطمینان حاصل کند که داروهای نجات‌بخش به افرادی که نیاز شدید دارند می‌رسند.
بنابراین، صنعت داروسازی چگونه می تواند از این هزارتوی پیچیده اخلاقی عبور کند؟ در حالی که هیچ راه حل جهانی وجود ندارد، در اینجا چند رویکرد وجود دارد که می تواند به ایجاد تعادل بین سود آوری و سلامت بیمار کمک کند.
اولاً، تغییر در طرز فکر ضروری است. شرکت های داروسازی باید رویکرد بیمار محوری را اتخاذ کنند و رفاه بیماران را بیش از هر چیز در اولویت قرار دهند. شرکت ها با تمرکز بر مزایای بلندمدت اعتمادسازی و اطمینان از رفاه بیمار، می توانند شهرت مثبتی را در جامعه برای خود ایجاد کنند.
ثانیاً، شفافیت و پاسخگویی بسیار مهم است. شرکت های داروسازی باید موضعی باز و صادقانه در مورد استراتژی های قیمت گذاری، هزینه های تحقیق و توسعه و شیوه های بازاریابی اتخاذ کنند.
ثالثاً، همکاری با دیگر شرکت ها نیز بسیار مهم است. از طریق تلاش‌های جمعی، شرکت‌های داروسازی، دولت‌ها و سازمان‌های مراقبت‌های درمانی می‌توانند با چالش‌های مقرون‌به‌صرفه و در دسترس بودن دارو مقابله کنند. دولت ها می توانند سیاست هایی را اجرا کنند که قیمت گذاری منصفانه را ترویج می کند و دسترسی به دارو را افزایش می دهد. به طور همزمان، شرکت های داروسازی می توانند به طور فعال در این ابتکارات شرکت کنند و تخصص خود را به اشتراک بگذارند.
در نهایت، مقررات موثر از جمله دیگر اقدامات ضروری است. نهادهای نظارتی نقشی حیاتی در تضمین رفتار اخلاقی در صنعت داروسازی دارند. مقررات سختگیرانه و مکانیسم‌های اجرایی قوی می‌تواند به جلوگیری از اقدامات غیراخلاقی، محافظت از حقوق بیمار کمک کند.
نویسنده: پویان قمری، اقتصاددان و نظریه پرداز اقتصادی
