اتریوم (Ethereum) چیست و چگونه کار می کند؟

اتریوم یک پلتفرم بلاکچین است که رمز ارز بومی آن، اتر (ETH) نام دارد. اتریوم (Ethereum) یک پلتفرم بلاکچین جهانی، متن‌باز و غیرمتمرکز (Distributed) است که از قراردادهای هوشمند (Smart Contracts)، نرم‌افزارهای غیرمتمرکز (Distributed Application | DApp) و امور مالی غیرمتمرکز (Decentralized Finance | DeFi) پشتیبانی می‌کند.

بحث را با یک مثال آغاز می کنیم، تصور کنید که یک تاکسی اینترنتی را رزرو کرده اید و یک ماشین بدون راننده آمده است تا شما را سوار کند. آن اتومبیل شما را به پمپ بنزین می برد و سوخت خود را با پولی که از مسافر قبلی به دست آورده پرداخت می کند. پس از آن، این ماشین شما را به مقصد می رساند و کرایه سفر به طور خودکار از کیف پول شما کسر می شود. در حین رساندن شما به مقصد، خودرو هزینه بیمه سالانه خود را از طرف مالک (انسانی) خود پرداخت می کند. بعد از اینکه شما را به مقصد رساند، خود را به یک مکانیک برای برخی از تعمیرات می رساند. شاید فکر کنید این صحنه ای از یک فیلم علمی تخیلی بود؛ اما با کمال تعجب، این تخیل نیست!

چنین مواردی در حال آزمایش است و معرفی رمزارزهایی مانند اتریوم و فناوری مهمی مانند بلاکچین عواملی هستند که این اهداف را روز به روز به ما نزدیک تر می کنند. این خودگردانی و استقلالی که در مثال بالا ذکر شد، تأثیر مستقیم دانش پشت رمزارزها است؛ بنابراین برای اینکه بتوانید سناریوهای آینده را درک کنید، ابتدا باید با دانش کلی صنعت رمزارزها آشنا شوید.

بلاک چین چیست

در این مقاله از سکه نیوز، در ابتدا به بررسی تاریخچه پیدایش اتریوم و مروری بر مفاهیمی که برای فهم بهتر این مقاله مورد نیاز است می پردازیم و سپس اتریوم را به طور کامل بررسی خواهیم کرد. پس با ما همراه باشید.

تاریخچه راه اندازی اتریوم

ویتالیک بوترین، در سن 17 سالگی و در سال ۲۰۱۱ توسط پدرش به مجله بیت کوین معرفی شد و علاقه زیادی به فناوری آن پیدا کرد.

ویتالیک شروع به نوشتن برای مجله بیت کوین کرد و پیشنهاداتی برای توسعه بسترهای بیت کوین ارائه داد. وقتی این پیشرفت ها انجام نشد، او تصمیم گرفت به جای آن، ارز رمزنگاری شده خود را بسازد.

ویتالیک به طور رسمی اتریوم را در ژانویه 2014 در کنفرانس بیتکوین آمریکای شمالی در میامی ایالات متحده معرفی کرد. ایده اتریوم به سادگی بیتکوین و فقط به عنوان یک دارایی برای مبادله های دیجیتال نیست، بلکه امکان کدنویسی، اجرای قراردادهای هوشمند، برنامه های غیر متمرکز (DApp) و برنامه های مالی غیر متمرکز یا دیفای(Defi) به طور مستقل و بدون دخالت شخص ثالث در زیرساخت این شبکه فراهم شده است.

می دانید که بیت کوین قادر به انجام هیچ یک از این موارد نیست و یک ارز دیجیتال بسیار ساده و تک بعدی به شمار می رود.

با پیوستن دکتر گاوین وود به عنوان یکی از بنیان گذاران، در ژوئیه 2014 بنیاد اتریوم توسعه نرم افزار اتریوم را آغاز کرد و 18 میلیون دلار توکن اتر پیش فروش کرد.

تیم بنیانگذار اتریوم

ویتالیک بوترین (مدیر عامل)

در سال ۲۰۱۱ از طریق بیت کوین به فناوری بلاکچین پی برد، وی پس از دریافت بورس تحصیلی در سال 2014، از دانشگاه واترلو انصراف داد تا تمام وقت در مورد اتریوم کار کند.  ویتالیک زودتر به اهمیت فناوری بلاکچین پی برده بود و در سال 2013، اتریوم را راه اندازی کرد.

گاوین وود (CTO)

در سال 2014، گاوین از طریق یک دوست مشترک با ویتالیک و اتریوم آشنا شد. او زبان قرارداد هوشمند را به نام سالیدیتی (Solidity) ابداع کرد. او همچنین اولین مقاله زرد (Yellow paper) را برای ماشین مجازی اتریوم (EVM) نوشت.

جفری ویلک

از زمان تاسیس، جفری به دنبال اجرای زبان برنامه نویسی Go در اتریوم بوده است.

مینگ چان

مینگ به عنوان مدیر اجرایی اتریوم فعالیت می کند و به دنبال امور نظارتی و حقوقی بلاکچین اتریوم است.

اتر چیست؟

برخلاف آنچه معمولا به اشتباه در عموم بیان می شود، اتریوم در اصل یک رمزارز نیست، کلمه اتریوم به پلتفرم دیجیتال اشاره دارد و شما نمی توانید آن را خریداری کنید.

در فناوری بلاکچین برای حفظ امنیت شبکه و تأیید معاملات از رمزنگاری استفاده می شود. مردم از دستگاه های ماینر برای استخراج یا حل معادلات پیچیده ریاضی استفاده می کنند که در نتیجه این عملیات، هر معامله در شبکه را تأیید می کند و بلوک های جدیدی را به زنجیره بلوکی که در قلب سیستم است اضافه می کند. به شرکت کنندگان پاداش ارز رمزنگاری شده داده می شود. برای شبکه اتریوم، به این توکن ها اتر Ether (ETH) گفته می شود.

به آنها برای هر بلوک جدیدی که به دفتر اضافه می کنند، 3 اتر تعلق می گیرد. اتر در ژوئیه 2014 با عرضه اولیه سکه (ICO) با قیمت حدود 40 سنت به بازار عرضه شد. مانند سایر رمزارزها، از اتر نیز می توان برای خرید و فروش کالاها و خدمات استفاده کرد.

اتریوم چگونه کار می کند؟

مانند همه ارزهای رمزنگاری شده دیگر، اتریوم نیز بر اساس شبکه بلاکچین کار می کند. بلاکچین یک دفتر عمومی غیرمتمرکز و توزیع شده است که در آن تمام تراکنش ها تأیید و ثبت می شود. این توزیع به این معناست که هر کسی که عضو شبکه اتریوم است، یک نسخه مشابه از این دفتر را در اختیار دارد و به آنها امکان می دهد همه تراکنش ها را ببینند. این شبکه به این دلیل غیر متمرکز است که توسط هیچ نهاد متمرکزی اداره یا کنترل نمی شود، در عوض توسط اعضای شبکه و همه دارندگان دفتر توزیع شده مدیریت می شود.

انواع تراکنش ها در شبکه اتریوم :

تراکنش در واقع دستورالعملی است که حالت حساب بر اساس آن تغییر می‌یابد. این دستورالعمل به صورت رمزنگاری شده تنظیم شده و توسط یک حساب با مالکیت خارجی ایجاد و به بلاک چین اعلام می‌شود. هر بلاک مجموعه ای از تراکنش‌ها و در واقع مانند دستورالعملی است که به شبکه اطلاع می‌دهد حالت بعدی به چه صورت باشد.

به طور کلی تراکنش ها در شبکه اتریوم سه نوع هستند:

• از یک حساب با مالکیت خارجی (EOA) به یک حساب با مالکیت خارجی (EOA)
• از یک حساب با مالکیت خارجی (EOA) به یک حساب قرارداد هوشمند (CA)
• از یک حساب با مالکیت خارجی به یک حساب صفر

هر سه نوع تراکنش در شبکه اتریوم، توسط یک حساب با مالکیت خارجی (انسان) آغاز می‌شوند. به تعبیر دیگری می‌توان گفت تراکنش های اتریوم همچون پلی هستند که اطلاعات دنیای خارجی را به حالت داخلی شبکه اتریوم متصل می‌کنند.

تراکنش های نوع اول میان دو انسان صورت می‌گیرد؛ تراکنش های نوع دوم میان انسان و یک قرارداد هوشمند؛ و تراکنش نوع سوم توسط یک انسان (حساب با مالکیت خارجی) فرستاده شده و گیرنده‌ای ندارد.

این نوع تراکنش‌ها حاوی کد قرارداد هوشمند هستند و در صورت تأیید، قرارداد هوشمند را روی بلاک چین ایجاد می‌کنند. به محض ثبت شدن این قرارداد در بلاک چین، یک آدرس عمومی به آن اختصاص می‌یابد و از این پس قرارداد آماده فعالسازی و استفاده توسط تراکنش‌های دیگر خواهد بود. بلاکچین اتریوم بسیار شبیه بیت کوین است، اما زبان برنامه نویسی آن توسعه دهندگان را قادر می سازد تا برنامه ای بنویسند که از طریق آن قراردادهای سنتی به طور خودکار اجرا شوند. این برنامه به عنوان یک قرارداد هوشمند شناخته می شود.

کارکرد شبکه اتریوم توسط همکاری بخش های اصلی تشکیل دهنده اتریوم که شامل قراردادهای هوشمند، برنامه های غیر متمرکز و ماشین مجازی اتریوم است، انجام می شود که در این بخش به بررسی هر یک از آن ها می پردازیم تا به طور دقیق با نحوه کار اتریوم آشنا شوید.

قرارداد هوشمند در اتریوم

در یک قرارداد سنتی یک شرط برای معامله بین طرفین، احتمالا توسط یک واسطه تنظیم می شود و مورد توافق طرفین قرارداد قرار می گیرد. این قراردادها معمولا روی کاغذ نوشته می شوند. در حالی که در یک قرارداد هوشمند با نوشتن آن شرایط به صورت کد و قرار دادن آن در شبکه بلاکچین، اطمینان حاصل می شود که این شرایط تحقق می یابد.

این برنامه، به محض تحقق شرایط از پیش تعیین شده، توافق نامه را به طور خودکار اجرا می کند و تأخیر و هزینه انجام معاملات به صورت سنتی را از بین می برد.

همانطور که در بالا نیز اشاره شد، قراردادهای هوشمند کدهایی هستند که می توانند تبادل پول، سهام، محتوا یا هر چیز با ارزش دیگری را تسهیل کنند.

قراردادهای هوشمند با استفاده از ماشین مجازی (EVM) اتریوم شکل می گیرد. هنگامی که یک قرارداد هوشمند در بلاکچین اجرا می شود، مانند یک برنامه رایانه ای خودکار عمل می کند. آنها بدون سانسور، خرابی و نفوذ شخص ثالث به صورت برنامه ریزی شده اجرا می شوند. یک نمونه از چگونگی استفاده از قراردادهای هوشمند می تواند استارت آپ هایی باشد که برای جمع آوری سرمایه از قراردادهای هوشمند استفاده می کنند.

اگر یک شرکت تازه تاسیس از یک پلتفرم سرمایه گذاری جمعی عادی برای جمع آوری کمک مالی استفاده کند، تأمین بودجه، روابط با سرمایه گذار، شروط قرارداد و بازپرداخت در صورت شکست، یک سناریوی پیچیده خواهد بود؛ اما اگر آنها از یک قرارداد هوشمند استفاده کنند، می توان قرارداد خودکاری را برای دریافت وجه و اجرای قوانین مناسب طراحی کرد. سرمایه گذاران در صورتی پول خود را به قرارداد هوشمند منتقل می کنند که هدف برآورده شود، پس از آن پول به طور خودکار به شرکت پرداخت می شود. اگر اینگونه نباشد، پول به طور خودکار بازپرداخت می شود. ساده، شفاف و ایمن. این امر می تواند شیوه های فعلی و سنتی کار را برای کارفرمایان و مشتریان، هنگام تنظیم قرارداد تغییر دهد.

قرارداد هوشمند کارامدی بیشتر و بهینه سازی فرآیندها را برای بانک ها به ارمغان می آورد و هزینه ها را کاهش میدهد و همچنین تجربه آسان تری برای مشتریان نیز ایجاد میکند.

آنچه برای صاحبان مشاغل و شرکت ها بسیار هیجان انگیز است امکان صرفه جویی میلیاردی در هزینه ها با استفاده از این نوع قرارداد ها است. علاوه بر صاحبان مشاغل و بانک ها، استفاده از قراردادهای هوشمند منجر به صرفه جویی در زمان و هزینه مشتریان این نوع خدمات نیز خواهد شد.

طبق پیش بینی ها و رصد پروژه های در حال انجام واضح است که این تکنولوژی جدید در آینده جایگزین قراردادهای سنتی خواهد شد، قراردادهایی خودکار، قابل اجرا و کم هزینه.

1. طرفین قرارداد با مجموعه ای از شرایط موافقت می کنند و قرارداد در بلاکچین کد نویسی می شود.
2. تاریخ قرارداد فرا می رسد و شرایط بررسی می شود.
3. شرایط توافق نامه در بین طرفین مربوط انجام می شود.

در یک مثال ساده که در تصاویر بالا مشاهده می کنید، یک کاربر اتریوم می تواند یک قرارداد هوشمند را برای ارسال مقدار مشخصی اتر برای یک دوست در یک تاریخ خاص ایجاد کند. آنها این کد را در بلاکچین می نویسند و به محض این که قرارداد سررسید شد (یعنی به تاریخ توافق شده رسید) اتر به طور خودکار برای طرف مقابل ارسال می شود.

زبان برنامه نویسی قرارداد هوشمند اتریوم

نقطه تمایز اساسی اتریوم از بیت کوین که به این بلاک چین امکان پیاده‌سازی قرارداد هوشمند را می‌دهد، زبان برنامه نویسی آن است.

زبان برنامه نویسی قراردادهای هوشمند اتریوم، سالیدیتی (solidity) نام دارد که (بر خلاف زبان برنامه نویسی بیت کوین) یک زبان تورینگ کامل (Turing Complete) است. اصطلاح «تورینگ» برگرفته از اسم آلن تورینگ (Alan Turing)، ریاضیدان نابغه قرن بیستم است که وی را به عنوان بنیان‌گذار علوم کامپیوتر و از پیشگامان هوش مصنوعی می‌شناسند.

اتریوم و برنامه غیر متمرکز (DApp)

بخش مهم دیگر در شبکه بلاکچین اتریوم، نرم افزارهای منبع باز و غیر متمرکز هستند که از فناوری بلاکچین اتریوم استفاده می کنند و برخلاف برنامه های سنتی، نیازی به واسطه ندارند.

برای آشنایی بیشتر می توانید برنامه‌ غیرمتمرکز یا (Dapps) را مطالعه کنید

ماشین مجازی اتریوم (EVM)

EVM یا ماشین مجازی اتریوم، محیطی مجازیست که کدهای سطح بالای مربوط به قراردادهای هوشمند را به یک فرمت قابل اجرا توسط همه ماشین ها تبدیل کرده و تضمین می‌کند که همه تراکنش‌ها برای همه نودها به یک صورت اجرا شوند.

برای توضیح دقیق‌تر نحوه کار ماشین مجازی اتریوم، بهتر است نگاهی به انواع زبان‌های برنامه نویسی داشته باشیم.

به طور کلی زبان‌های برنامه نویسی را به سه دسته تقسیم بندی می‌کنند:

• زبان سطح ماشین (machine-level)
• زبان سطح پایین (low-level)
• زبان سطح بالا (high-level)

مسئله‌ای که در مورد تمامی زبان های برنامه نویسی سطح بالا وجود دارد این است که چون کدهای نوشته شده توسط آن‌ها برای ماشین قابل خوانش نیست، این کدها که اصطلاحاً کد منبع (یا source code) نامیده می‌شوند باید توسط نرم‌افزاری به نام کامپایلر (compiler) به یک کد باینری (زبان ماشین) تبدیل شوند تا توسط کامپیوترها قابل اجرا باشند. به این ترتیب که کد سطح بالا ابتدا به یک زبان سطح پایین تر مانند C ترجمه می‌شود؛ سپس زبان C به یک زبان سطح پایین تر مانند اسمبلی ترجمه شده و در نهایت کد اسمبلی به زبان ماشین (صفر و یک) تفسیر می‌گردد.

زبان برنامه نویسی قراردادهای هوشمند اتریوم یعنی سالیدیتی نیز یک زبان سطح بالا و بسیار شبیه به زبان جاوا اسکریپت (javascript) است؛ بنابراین به منظور اجرای کدهای نوشته شده به این زبان، لازم است که این کدهای سطح بالا، ابتدا به زبان سطح ماشین تبدیل شوند. ماشین مجازی اتریوم دقیقاً چنین وظیفه‌ای دارد.

صنعت مالی غیرمتمرکز Decentralized Finance (DeFi)

صنعت مالی غیرمتمرکز یا (DeFi) از نظر لغوی، مخفف عبارت Decentralized Finance ، صنعت مالی غیرمتمرکز یا به اختصار دیفای است. همانطور که از اسمش پیداست، دیفای در برابر صنعت مالی یا اقتصاد متمرکز (Centralized Finance/CeFi) قرار می‌گیرد؛ یعنی دقیقاً اقتصادی که امروزه بر جهان حاکم است.

defi را شاید بتوان در حال حاضر، بزرگ‌ترین دستاورد اتریوم و بزرگ‌ترین گام آن در جهت دست‌یابی به اهدافی دانست که ویتالیک بوترین از ابتدا در سر داشت. هسته

مرکزی مفهوم دیفای، خارج کردن کنترل و حاکمیت اقتصاد جهان از دست ابرقدرت‌ها و توزیع این قدرت در بین تمامی اشخاص جامعه و نهادهای خصوصی است. در دنیایی که انسان‌ها می‌توانند به پول الکترونیک و غیرمتمرکزی دسترسی داشته باشند که تحت کنترل هیچ دولت و بانکی نیست؛ چرا نباید همین تمرکزگرایی را به سایر حوزه‌های مالی و اقتصادی بسط داد؟ چرا نباید از اپلیکیشن ‌های غیرمتمرکزی که مبتنی بر بلاک چین هستند، برای کارهایی مانند وام‌دهی استفاده کرد؟ و چرا نباید هر خدماتی که توسط یک بانک ارائه می‌شود را توسط بلاک چین ارائه کرد؟ تمامی این‌ها، اقداماتی هستند که پلتفرم بلاک چینی اتریوم با بهره‌گیری از قرارداد هوشمند، امروزه در حال انجام آن‌هاست.

گس (Gas) اتریوم

Gas اتریوم، واحدی است که میزان تلاش محاسباتی را که برای اجرای برخی عملیات لازم است، اندازه گیری می کند. به بیان ساده، گس (Gas) در شبکه اتریوم، واحدی برای پرداخت کارمزد است؛ عملیاتی که در اتریوم اجرا می شوند، اعم از معامله یا اجرای قرارداد هوشمند، به مقداری Gas نیاز دارد. ماینرها مبلغی اتر پرداخت می کنند که معادل کل Gas است که برای انجام یک عملیات کامل از آنها گرفته شده است.
برای اطلاعات بیشتر در این مورد مقاله گس اتریوم را مطالعه کنید

ساخت سازمان های خودگردان غیر متمرکز (DAO) با استفاده از اتریوم

از اتریوم می توان برای ساخت یک سازمان خودمختار غیرمتمرکز (DAO) استفاده کرد.

DAO سازمانی کاملاً مستقل و غیرمتمرکز و بدون رهبر است که توسط کد برنامه نویسی در مجموعه قراردادهای هوشمند اداره می شود. کاملاً شفاف عمل می کند و متعلق به هر کسی است که توکن خریداری می کند. هدف DAO این بود که مانند صندوق سرمایه گذاری برای محیط رمزنگاری شده و غیرمتمرکز عمل کند، هزینه ها را با حذف اختیارات متمرکز و کنترل و دسترسی بیشتر به سرمایه گذاران کاهش دهد.

در ماه مه 2016، چند نفر از اعضای جامعه اتریوم آغاز به کار The DAO را اعلام کردند و بعداً، آن را به 12.7 میلیون Ether (در آن زمان حدود 150 میلیون دلار) تبدیل به بزرگترین رویداد سرمایه گذاری جمعی کردند. در ژوئن 2016، یک هکر، خلائی در کد پیدا کرد که از خود اتریوم نبوده است، بلکه از برنامه ای بود که روی اتریوم ساخته شده است و به او اجازه می دهد تا به بودجه DAO حمله کند. پس از چند ساعت، 3.6 میلیون ETH به سرقت رفت که تقریباً معادل70 میلیون دلار در آن زمان بود. با این حال، انجمن و تیم اتریوم به سرعت کنترل شرایط را در دست گرفتند و بودجه هک شده را در یک حساب قرار دادند تا هکر نتواند آن را برداشت کند. پس از هک DAO، هاردفورکی برای محافظت از سرمایه کاربران ایجاد شد و پس از آن اتریوم به دو زنجیره بلوکی جداگانه فورک شد (نسخه جدید) به Ethereum (ETH) تبدیل شد و نسخه اصلی به عنوان Ethereum Classic (ETC) ادامه یافت.

استخراج اتریوم (Mining)

استخراج اتریوم به زبان ساده به معنی دریافت پاداش در ازای اهدای قدرت دستگاه استخراج شما به شبکه است که این فرایند به تأیید تراکنش‌ها و برقراری امنیت شبکه منجر می‌شود.

برای استخراج اتریوم، استخراج کنندگان با حل مسائل پیچیده ریاضی تراکنش‌های شبکه را تایید می کنند و با ایجاد بلاک‌های جدید پاداشی را دریافت می‌کنند. ماینرها بابت کاری که انجام داده‌اند پاداشی را به صورت اتر دریافت کرده و به‌این‌ترتیب با تولید بلاکی جدید اتریوم را استخراج می‌کنند.

استخراج اتریوم فرایندی طولانی‌مدت است و به تجهیزاتی پیشرفته، گران قیمت و مصرف برق بالا نیاز دارد. باید به این نکته توجه داشته باشید که استخراج اتریوم نیازمند مصرف بالای برق و توان محاسباتی بالا است. برای انجام این فرآیند باید سیستم پر قدرتی داشته باشید و حداقل به 2 گیگابایت رم در GPU (واحد پردازش گرافیک) خود نیاز دارید. برای کارت های گرافیک می توانید AMD و NVIDIA را انتخاب کنید.

برای یادگیری کامل استخراج اتریوم به آموزش استخراج اتریوم و معرفی بهترین کارتهای گرافیک ماینینگ مراجعه کنید.

مشکلات شبکه اتریوم

علاوه بر گام های مثبت برداشته شده در این شبکه، مشکلاتی نیز وجود دارد که نمی توان از آن ها چشم پوشی کرد، در این بخش به بررسی این مشکلات می پردازیم.

۱. سرعت معامله کسل کننده

سازوکار اثبات کار اتریوم برای تأیید اعتبار معاملات، شبکه را کندتر و در برابر ازدحام آسیب پذیر تر کرده است. این تیم به موضع گیری در مورد امنیت، ثبات و هزینه مشهور است. هک DAO گواهی بر مشکلات آنها است. این بدان معناست که توسعه شبکه به کندی انجام شده و در ارائه به روزرسانی های شبکه عقب مانده و کند عمل کرده است. اتریوم می‌تواند نزدیک به ۱۵ تراکنش در ثانیه انجام دهد. این میزان توان‌ عملیاتی برای بیش‌تر برنامه‌های مشاغل، به‌طور غیرقابل قبولی پایین است. این در حالی است که اگر قرار باشد از اتریوم به عنوان خدمات پرداختی روزمره استفاده کنیم باید بتواند صدها و حتی هزاران تراکنش را در ثانیه انجام دهد!

۲. نوسانات

برخی از ارزهای رمزنگاری شده مانند اتریوم بسیار بی ثبات هستند و به شدت تحت تأثیر شایعات بازار قرار می گیرند. شایعه ای درباره مرگ ویتالیک منجر به فروش 4 میلیارد دلاری اتر شد. این رویداد، این سوال را ایجاد کرده است که آیا اتریوم بیش از حد به بنیانگذار خود وابسته است.

۳. تغییر ناپذیری قرارداد هوشمند

اعتبار کد قراردادهای هوشمند تنها بستگی به افرادی دارد که آنها را کد نویسی کرده اند. همیشه خطای انسانی وجود دارد و هر اشتباهی در کد نویسی می تواند مورد سوء استفاده قرار گیرد. اگر چنین اتفاقی رخ دهد، هیچ راه آسانی برای متوقف کردن حمله آسیب وجود ندارد. تنها راه ممکن برای انجام این کار ایجاد یک توافق و بازنویسی کد است.

۴. استخراج پر هزینه

همانطور که در بالا نیز گفته شد، اتریوم از الگوریتم اثبات کار برای تولید بلوک های جدید استفاده می کند. الگوریتم اثبات کار نیاز به سخت افزارهای پرقدرت، نیروی برق بالا و تجهیزات دیگر با هزینه های زیاد برای افزودن یک بلوک به زنجیره دارد. این مکانیسم استخراج، علاوه بر پرهزینه بودن تجهیزات، به دلیل مصرف برق بالا باعث آسیب به محیط زیست نیز می شود.

۵. هزینه بالای معاملات

یکی دیگر از مشکلات اتریوم، هزینه های بالای معامله است. اگر شبکه ای از ظرفیت پردازش تراکنش بسیار محدودی برخوردار باشد، شما برای این منبع محدود رقابت خواهید کرد، در نتیجه هزینه های معامله افزایش می یابد. این همان مشکلی است که در اتریوم باعث تحمیل هزینه ها و کارمزدهای بالا به کاربران شده است. علاوه بر مشکلات گفته شده در بالا، اتریوم از لحاظ غیر متمرکز بودن، امنیت، قابلیت همکاری، ثبات و نظارت نیز با مشکلات متعددی رو به رو است.

آینده اتریوم

از ابتدای این مقاله گفتیم که اتریوم اولین شبکه بلاکچینی بود که امکان پیاده سازی برنامه های غیر متمرکز و قراردادهای هوشمند را فراهم کرد. اما با این حال، اتریوم دیگر محبوب ترین پلتفرم بلاک چین برای استفاده عمومی در دنیا نیست.

در حال حاضر، پلتفرم های بلاک چین دیگری مانند Tron و EOS هستند که برنامه های غیرمتمرکز (Dapp) ارائه می دهند و برنامه نویسان بیشتری به دلیل مشکلات هزینه بالای اتریوم به شبکه های بلاکچین دیگر روی آورده اند از آنها استفاده می کنند.

به نظر می رسد شبکه های بلاکچین جدید در حال گرفتن جای اتریوم در میان توسعه دهندگان به عنوان پلتفرم محبوب آن ها شده اند.

اخیرا اتریوم۲.۰ به منظور برطرف کردن مشکلات موجود در اتریوم ۱.۰ که در بالا نیز به برخی از آن ها پرداختیم معرفی شده است. اما در عین حال، به کار گیری تکنیک هایی در آن منجر به افزایش پیچیدگی شبکه و مشکلات کاربران، به خصوص کاربران تازه کار شده است.

در اتریوم ۲.۰ توسعه دهندگان پس از مدت زیادی و همچنین پس از تاخیر های مداوم به دلیل اختلال در زیرساخت های این شبکه جدید، اقدام به تغییر در قوانین اجماع و شاردینگ کرده اند، اما بیشتر مشکلاتی که در بالا نام بردیم همچنین پا برجا بوده و تا کنون راهکاری برای آن ها اندیشیده نشده است. با در نظر گیری شرایط موجود، باید دید راه اندازی کامل نسخه ۲ اتریوم در آینده می تواند کاربران خارج شده از این شبکه را به آن بازگرداند یا خیر!