تا کنون شاهد کاربردهای مختلفی برای بلاک چین بوده‌ایم اما کمتر در مورد استفاده از آن در صنعت موسیقی صحبت شده است. استفاده از این فناوری در صنعت موسیقی، مانند بسیاری دیگر از صنایع، می‌تواند قدرت‌های متمرکز را تضعیف کرده و جلوی سانسور را بگیرد.آیا صنعت موسیقی با بلاک چین غیر متمرکز می شود؟
«گذشته را با همه درد طاقت‌فرسایش نمی‌توان محو کرد اما اگر با شجاعت با آن روبرو شویم، نیازی نیست دوباره تکرارش کنیم.»
مایا آنجلو
سی سال پس از اعتراض‌های میدان تیان‌آنمن، دولت چین همچنان به‌دنبال حذف هرگونه رد و اثر این اتفاق از تاریخ فرهنگی این کشور است.
چند هفته پیش یک هوادار موسیقی در انجمن آنلاین پرطرفداری در چین نوشته بود:
«نه جرات می‌کنم حرفش را بزنم و نه جرات می‌کنم بپرسم»
او این حرف‌ها را در مورد ناپدید شدن خواننده‌ای چینی به نام لی ژی نوشته بود که شجاعت به خرج داده و در ترانه‌هایش بی‌پرده از مسائل اجتماعی و دموکراسی سخن گفته بود.
سه ماه قبل، تور موسیقی لی ناگهانی لغو شده بود، حساب‌های کاربری‌اش در رسانه‌های اجتماعی آفلاین شده بودند و تمام فهرست ترانه‌هایش از پلتفرم‌های استریمینگ موسیقی در چین پاک شده بودند. این «ناپدید شدن ناگهانی» و ناخواسته تنها نمونه از این دست نیست، دولت چین در آستانه سی‌امین سالگرد اعتراض‌های مدافعان دموکراسی در میدان تیان‌آنمن که در چهارم ژوئن ۱۹۸۹ روی داد، هنرمندان و کنشگرانی مثل لی را تحت فشار قرار داده است. بر طبق گزارش‌ها حزب کمونیست چین ده‌ها کنشگر و هنرمند را که به قساوت دولت در آن کشتار جمعی اشاره کرده‌اند، بازداشت کرده است.
تعجب‌آور نیست که دولت چین هرگز به اتفاقات آن روز و کشته شدن هزاران نفر از مردم عادی به دست ارتش این کشور اعتراف نکرده است. در کشورهایی با سیستم و رژیم تک حزبی، غیرعادی نیست که دولت‌ها بخواهند جریان اطلاعات را کنترل کنند اما با وجود تلاش‌های دولت برای پاک کردن خاطره اعتراض‌های تیان‌آنمن از حافظه جمعی، هنرمندان و کنشگرانی مثل لی برای یادآوری آن حادثه می‌جنگند تا مطمئن شوند دیگر هیچ دولتی چنین اتفاق وحشتناکی را رقم نخواهد زد.
سانسور توسط غول‌های فناوری
متاسفانه غول‌های فناوری در ایالات متحده به محروم شدن مولفانی مثل لی از حقوق‌شان و درنتیجه به سرکوب دموکراسی کمک می‌کنند. رسانه آزاد هنگ کنگ اوایل بهار گزارش داد که Apple Music ترانه‌ای از جکی چونگ (Jacky Cheung)، خواننده اهل هنگ کنگ را به‌دلیل اشاره به میدان تیان‌آنمن حذف کرده است، در متن این ترانه آمده بود:
«جوانان خشمگین‌اند، بهشت و زمین اشک می‌ریزند
سرزمین ما چگونه دریایی از خون شد؟
چگونه راه وطن راهی بی‌بازگشت شد؟»
خواننده‌های مدافع دموکراسی، آنتونی وانگ و دنیس هو نیز از پلتفرم Apple Music در چین حذف شده‌اند. اپ استور اپل همچنین اپلیکیشن‌هایی مثل The New York Times، Radio Free Asia و Tibeten News را که به اعتراض‌های میدان تیان‌آنمن می‌پرداختند، از نسخه چینی خود حذف کرده است. توئیتر به‌تازگی از تایید یک ایموجی سرباز زد که به سی‌امین سالگرد این اعتراض‌ها اشاره می‌کرد. مایکروسافت و لینکداین از صحبت کردن با رسانه‌ها در مورد خط مشی‌شان در چین اجتناب می‌کنند. خودتان دیگر می‌توانید شرایط کلی را تصور کنید.
صنعت فناوری با کمک به سرکوب جریان آزاد اطلاعات و آزادی بیان نتوانسته است به هنرمندانی مثل لی ژی، جکی چونگ، آنتونی وانگ و دنیس هو کمک کند.
اگر ایالات متحده واقعای کشوری است که دموکراسی، آزادی و انسانیت را ارزشمند می‌داند، صنعت فناوری باید از قدرتش برای مقابله با سانسور استفاده کند.
خدمات متمرکز در برابر غیرمتمرکز
در حال حاضر سرویس‌های موسیقی نمی‌توانند از آزادی بیان هنرمندان در سطح جهان محافظت کنند درنتیجه در خدمات متمرکز همیشه منافع قدرتمندان بر مولفان ترجیح داده می‌شود. به همین دلیل است که باید با استفاده از خدمات غیرمتمرکز و فناوری بلاک چین قدرت را به مردم برگردانیم.
شرکت‌هایی مثل Apple Music متمرکز هستند درنتیجه فرقی نمی‌کند که مقررات محلی چقدر غیرعادلانه باشند، برای ادامه فعالیت باید از آن‌ها پیروی کنند. این مسئله به این معنی است که به‌سرعت و بلافاصله در برابر انواع فشارها برای سانسور ازجمله فشار حکومت‌های تک‌حزبی مثل چین سر خم می‌کنند. هر روز به‌صورت عینی می‌بینیم که مولفان هیچ تاثیر و نفوذی بر نحوه استفاده از محتوای‌شان و در دسترس ماندن یا نماندن آن ندارند.
نسل بعدی خدمات موسیقی باید از فناوری‌هایی مثل بلاک چین برای مقابله با سانسور استفاده کند. غیرمتمرکز کردن کنترل توزیع موسیقی و مالکیت محتوا به هنرمندان، هواداران و اعضای جامعه آزادی بیان و آزادی تعامل مستقیم با یکدیگر بر مبنای شرایط خودشان را می‌دهد. وقتی قدرت متمرکز (دولتی یا شرکتی) وجود نداشته باشد، شبکه غیرمتمرکز می‌تواند اجازه ندهد مولفان بحث‌برانگیز ساکت شوند اما در مقابل هر وقت به خدمات متمرکزی مثل Apple Music دستور داده شود محتوایی را حذف کنند، ملزم به انجام این کار هستند اما با کنترل غیرمتمرکز هیچ‌کس قادر به انجام این کار نخواهد بود، اگر چنین شرایطی حاکم بود ترانه لی ژی هرگز حذف نمی‌شد و تاریخ اعتراض‌های مدافعان دموکراسی در میدان تیان‌آنمن هرگز فراموش نمی‌شد.
موارد استفاده
این سخنان رویا یا شعار نیستند. در حال حاضر نیز شرکت‌ها و پروژه‌هایی برای حل برخی از بزرگ‌ترین مشکلات صنعت موسیقی از بلاک چین استفاده می‌کنند. شرکت من، Audius یک پروتکل اشتراک‌گذاری موسیقی غیرمتمرکز و اولین شرکتی است که تجربه‌ای از موسیقی اجتماعی ارائه می‌دهد که بین هنرمندان و هواداران ارتباطی مستقیم برقرار می‌کند. Open Music Initiative از بلاک چین برای شناسایی مولفان موسیقی استفاده می‌کند تا آن‌ها بتوانند حق تالیف منصفانه‌ای دریافت کنند. Smackathon، رقابتی که پیت‌بول طراحی کرده، در پی آوردن خدمات استریمینگ غیرمتمرکز برتر به حوزه موسیقی است.
موسیقی روی بلاک چین
موسیقی روی بلاک چین دقیقا به چه معناست؟ صنعت موسیقی با این اتفاق چه شکلی خواهد شد؟ صنعت موسیقی جامعه‌ای غیرمتمرکز متشکل از هنرمندان، هوداران و توسعه‌دهندگان خواهد بود که براساس اصول زیر موسیقی دنیا را به اشتراک می‌گذارند و از آن دفاع می‌کنند:
1) غیرمتمرکزسازی:
اعضای شبکه آن را اداره می‌کنند و کنترل داده‌هایشان را در دست دارند. شبکه بدون حضور قدرتی مرکزی، مقاوم در برابر سانسور، امن و جامعه‌محور خواهد بود.
2) منبع باز:
همه می‌توانند ایده بدهند، کلاینت یا قابلیت جدید ایجاد کنند یا از گره‌های شبکه میزبانی کنند.
۳) انگیزه‌های همراستا:
هر فردی که به شبکه ارزشی اضافه کند، پاداشی منصفانه دریافت می‌کند.
اهالی موسیقی می‌توانند سوابق تغییرناپذیر و دارای برچسب زمانی از آثار خلاقانه خود ایجاد کنند که باعث می‌شود مالکیت محتوا به‌صورت عمومی قابل تایید و تغییرناپذیر باشد. در شبکه‌ای که غیرمتمرکز، نشانی‌یافته از محتوا و امن‌شده با بلاک چین است، نمی‌توان محتوا را دستکاری کرد. اگر مولفی بخواهد، محتوایش تا ابد در دسترس خواهد بود.
مدیریت محتوا جامعه‌محور خواهد بود و اختلاف‌ها را هیئت منصفه‌ای متشکل از همتایان در شبکه حل می‌کنند. برای مثال، سیستم حکمیت می‌تواند ادعاهای دزدی را حل کند یا سهم درآمدی افراد برای محتوای اشتقاقی را تعیین کند. دولت یا نهادهای مرکزی نمی‌توانند به شکل امروز برای ساکت کردن صدای مخالفان تعیین کنند چه محتوایی باید یا نباید حذف شود.
وقت آن رسیده است که با فناوری مقاوم در برابر سانسور از مولفان آسیب‌پذیر محافظت کنیم. بیایید به هنرمندان این امکان را بدهیم که آنچه را می‌خواهند، زمانی که می‌خواهند و بین افرادی که می‌خواهند، توزیع کنند و این امکان را از دولت‌ها بگیریم که تصمیم بگیرند شهروندان چه محتوایی را می‌توانند و نمی‌توانند گوش کنند.
شما فکر می‌کنید فناوری بلاک چین چه تغییری در صنعت موسیقی ایجاد خواهد کرد؟ در مورد اینکه شرکت‌های بزرگ فناوری در راستای پیروی از خواسته‌های دولت‌هایی مثل چین هنرمندان را از پلتفرم‌شان حذف می‌کنند، چه نظری دارید؟ نظرتان را با ما در میان بگذارید.
منبع : cointelegraph