نقدینگی یا لیکوییدیتی (Liquidity) به میزان سهولت تبدیل یک دارایی به پول نقد گفته می شود. نقدینگی به میزان پول نقدی(cash) که به راحتی در دسترس باشد یا به سرعت تبدیل یک دارایی به پول نقد اشاره دارد.
به طور کلی دو نوع نقدینگی وجود دارد:
۱. نقدینگی بازار که به معنی فروش آسان یک سرمایه است، سرمایه ای که یک بازار بزرگ و با ثبات برای آن وجود دارد.
۲. نقدینگی حسابداری که به مقدار پول آماده ای که یک شرکت در اختیار دارد، اشاره دارد. سرمایه گذاران از آن برای سنجش سلامت مالی شرکت استفاده می کنند.
نقدینگی ممکن است بسته به زمینه آن معنای دیگری نیز پیدا کند ، اما همیشه به یک چیز مربوط می شود: پول نقد، یا پول آماده.
در این مقاله از سکه نیوز، موارد بالا را به طور کامل توضیح می دهیم.
نقدینگی (Liquidity) چیست؟
نقدینگی به مبلغی گفته می شود که بلافاصله برای پرداخت بدهی ها یا استفاده برای سرمایه گذاری در دسترس است. این تعریف، مفهوم وجه نقد موجود و سرعت تبدیل دارایی مالی یا اوراق بهادار به پول نقد بدون از دست دادن قابل توجه ارزش آن را نشان می دهد. به عبارت دیگر، فروش دارایی چه مدت طول می کشد؟ پاسخ این سوال نقدینگی را نشان می دهد.
نقدینگی از این جهت مهم است که نشان می دهد یک شرکت چقدر در انجام تعهدات مالی و پرداخت هزینه های غیرمنتظره انعطاف پذیر است. همچنین این مفهوم برای افراد حقیقی نیز صدق می کند. هرچه دارایی های نقدینگی (پس انداز نقدی و سبد سرمایه گذاری) آنها در مقایسه با بدهی هایشان بیشتر باشد، وضعیت مالی آنها بهتر خواهد بود.
هنگام سرمایه گذاری، مهم است که یک سرمایه گذار نقدینگی یک دارایی یا اوراق بهادار خاص را در نظر داشته باشد. در میان سرمایه گذاری ها و موارد مالی، بیشترین میزان نقدینگی دارایی ها شامل موارد زیر است:
دارایی های با نقدینگی بالا
همانطور که قبلاً اشاره کردیم و بدیهی است، پول نقد، رتبه اول را از نظر نقدینگی به خود اختصاص می دهد و نقد ترین دارایی است که می توانید در اختیار داشته باشید.
سهام و اوراق قرضه دارایی های غیر نقدی هستند که به راحتی می توانند به پول نقد تبدیل شوند. هرچه حجم معاملات یک سهام یا اوراق بهادار بیشتر باشد، نقدینگی آن نیز بیشتر است. دلیل این امر این است که حجم تجارت بالاتر نشان می دهد که دارایی به راحتی با قیمت بازار معامله می شود. در عمل معنای این امر این است که نرخ عرضه و تقاضا (تفاوت قیمت پیشنهادی و قیمت درخواست) کم است.
دارایی های با حداقل نقدینگی
نمونه هایی از دارایی ها با نقدینگی پایین یا آنهایی که نمی توانند به سرعت به پول نقد تبدیل شوند، موارد ملموسی مانند املاک و مستغلات و آثار هنری هستند. برخی از سهام بورس و اوراق بهادار خاص نیز در این دسته قرار می گیرند. فروش این اقلام مدت زمان زیادی به طول می انجامد. اشیا قابل جمع آوری مانند سکه، تمبر و هنر رتبه اول را در این گروه به خود اختصاص می دهند.
اگر تقاضای کافی و مناسب برای اشیا خاص وجود داشته باشد، دارندگان این اقلام می توانند ارزش واقعی آن را بدست آورند. در غیر این صورت، اگر آنها به سرعت به پول نقد نیاز داشته باشند، احتمالاً مجبور به فروش دارایی خود با قیمت تخفیف شده هستند. واضح است که این فرآیند، میزان نقدینگی این نوع دارایی را کاهش می دهد. با این حال، اگر تقاضا برای یک مورد خاص مانند نقاشی به طور ناگهانی افزایش یابد (به عنوان مثال یک روند جدید برای یک هنرمند خاص)، نقدینگی می تواند دوباره بازیابی شود اما این فرآیند نیازمند گذشت زمان طولانی خواهد بود.
انواع نقدینگی
نقدینگی به دو شکل اساسی وجود دارد:
نقدینگی بازار که مربوط به سرمایه گذاری ها و دارایی ها است و نقدینگی حسابداری که مربوط به امور مالی شرکت ها یا امور مالی شخصی است.
نقدینگی بازار(Market liquidity)
نقدینگی بازار به میزان نقدینگی یک دارایی و سرعت تبدیل آن به پول نقد اشاره دارد. در واقع، این مفهوم نشان می دهد که یک دارایی چقدر قابل فروش است؟ البته فروشی مناسب با قیمت های ثابت و شفاف.
نقدینگی زیاد در بازار به معنای وجود عرضه و تقاضای زیاد برای یک دارایی است و همیشه فروشنده و خریدار برای آن دارایی وجود دارد. اگر کسی بخواهد دارایی خود را بفروشد اما شخصی برای خرید آن وجود نداشته باشد، پس این دارایی نمی تواند نقدینگی باشد. به این نکته توجه کنید که نقدینگی همان سودآوری نیست.
به عنوان مثال سهام یک شرکت به راحتی قابل معامله عمومی است. حتی اگر ارزش آن کاهش یافته باشد می توان آنها را به سرعت در بورس اوراق بهادار فروخت. همیشه کسی وجود دارد که آنها را بخرد. پس سودی در این فروش عاید نمی شود اما نقدینگی آن دارایی مناسب است.
نقدینگی حسابداری(Accounting liquidity)
نقدینگی حسابداری به توانایی یک شرکت یا شخص در انجام تعهدات مالی از جمله بدهی های خود اشاره دارد. در مورد افراد حقیقی، تشخیص میزان نقدینگی آن ها، مسئله مقایسه بدهی آنها با مقدار پول نقدی است که در بانک یا اوراق بهادار قابل فروش در حساب های سرمایه گذاری دارند.
در خصوص شرکت ها، این محاسبه پیچیده تر می شود. نقدینگی یک شرکت برابر است با دارایی های جاری یک شرکت در مقابل بدهی های جاری آن.
چرا نقدینگی مهم است؟
هرچه نقدینگی یک شرکت یا شخص بیشتر باشد، وضعیت مالی یک کسب و کار یا یک شخص به مراتب بهتر است. به عنوان مثال، یک شرکت ماهیانه 5000 دلار بابت بازپرداخت وام پرداخت کرده است. فروش آن به خوبی انجام می شود و شرکت در حال کسب سود است، در تأمین تعهد ماهانه 5000 دلاری خود نیز مشکلی ندارد. بنابراین ظاهرا وضعیت کلی شرکت و میزان نقدینگی آن مناسب و قابل قبول است.
اکنون تصور کنید اقتصاد دچار یک رکود اقتصادی ناگهانی شد. تقاضا برای محصولات تجاری از بین رفته است ، بنابراین ، درآمدزایی و سودآوری ندارد. با این حال ، هنوز باید وام ماهانه 5000 دلاری خود را تأمین کند.
اما متأسفانه ، این شرکت فقط 3000 دلار پول نقد در دست دارد و هیچ دارایی و نقدینگی ندارد که بتواند به سرعت به پول نقد تبدیل کند. پس شرکت مجبور می شود به مدت یک ماه وام خود را عقب بیاندازد. حال اگر این شرکت در زمان رکود، 10 هزار دلار وجه نقد و نقدینگی های دیگر به ارزش 15000 دلار داشت که بتواند ظرف چند روز آن را به پول نقد تبدیل کند، می توانست تعهدات و بدهی های خود را برای ماه های آینده برآورده کند تا زمانی که رونق اقتصاد دوباره به بازار بازگردد.
همین امر برای افراد حقیقی نیز صدق می کند. هرچه پس انداز و نقدینگی یک شخص بیشتر باشد، راحت تر می تواند بدهی خود را از قبیل رهن، وام خودرو یا هر بدهی دیگری پرداخت کند. این امر به ویژه اگر شخصی شغل و منبع فوری درآمد خود را از دست بدهد، مهم تر به نظر می رسد. هرچه پول بیشتری در دست داشته باشند و دارایی های بیشتری را بتوانند به پول نقد تبدیل کند، کار پرداخت بدهی خود در حالی که بدنبال کار جدیدی هستند، برای آنها آسان تر خواهد بود.
اندازه گیری نقدینگی یک شرکت
در درجه اول از سه معیار نقدینگی برای اندازه گیری نقدینگی حسابداری شرکت استفاده می شود:
۱. نسبت فعلی(Current ratio)
۲. نسبت سریع(Quick ratio)
۳. نسبت وجه نقد(Cash ratio)
۱. نسبت فعلی(Current ratio)
نسبت فعلی که به آن نسبت سرمایه در گردش نیز گفته می شود، به معنی تعیین توانایی یک شرکت برای انجام تعهدات کوتاه مدت خود که ظرف یک سال سررسید می شوند است.
این نسبت به این شکل محاسبه می شود:
بدهی های موجود / دارایی های موجود = نسبت فعلی
هرچه نسبت فعلی بالاتر باشد، سلامت مالی یک شرکت بهتر بوده و توانایی آن در انجام تعهدات مالی خود نیز بیشتر است.
به عنوان مثال ، اگر یک شرکت دارایی جاری 3 میلیون دلار و بدهی های جاری آن 2 میلیون دلار باشد ، نسبت فعلی آن ۳ تقسیم بر ۲ یعنی ۱.۵ خواهد بود. حال اگر دارایی جاری آن 8 میلیون دلار باشد و بدهی های جاری آن نیز 2 میلیون دلار باقی بماند ، نسبت فعلی آن ۴ خواهد بود.
۲. نسبت سریع(Quick ratio)
نسبت سریع یا همان نسبت تست اسید، دارایی های جاری را در برابر بدهی های جاری اندازه گیری می کند.
با این حال ، در محاسبه دارایی های جاری ، فقط از نقد ترین دارایی ها استفاده می کند: پول نقد، اوراق بهادار قابل فروش و حساب های پس انداز. این فرمول موجودی های دیگر که در نسبت فعلی محاسبه می شد را شامل نمی شود، زیرا سایر موجودی ها به سرعت سایر دارایی ها قابل فروش و نقد شدن نیست.
در واقع دو فرمول برای نسبت سریع وجود دارد:
بدهی های موجود / (پول نقد + سرمایه‌گذاری‌های کوتاه مدت + حساب‌های پس انداز قابل دریافت) = نسبت سریع
بدهی‌های موجود / (مخارج از پیش پرداخت شده – موجودی های انبار – دارایی‌های موجود) = نسبت سریع
باز هم ، هرچه نسبت بالاتر باشد ، یک شرکت برای انجام تعهدات مالی خود بهتر عمل می کند.
۳. نسبت وجه نقد(Cash ratio)
نسبت وجه نقد حتی یک نسبت سختگیرانه تر از نسبت سریع است که به آن پرداختیم. این نسبت فقط پول نقد را با بدهی های جاری مقایسه می کند. اگر شرکتی بتواند تعهدات مالی خود را فقط از طریق پول نقد و بدون نیاز به فروش دارایی های دیگر انجام دهد ، یک موقعیت مالی فوق العاده قوی و نقدینگی ایده آلی دارد.
نسبت وجه نقد به شرح زیر محاسبه می شود:
بدهی های موجود / (سرمایه‌گذاری های کوتاه مدت + پول نقد و معادل پول نقد) = نسبت وجه نقد
آنچه نسبت نقدینگی به شما می گوید
نقدینگی یک شرکت می تواند یک عامل کلیدی در تصمیم گیری در مورد سرمایه گذاری در سهام آن یا خرید اوراق قرضه شرکتی آن باشد.
نسبت بالای نقدینگی نشان می دهد که یک شرکت از نظر مالی برای پرداخت بدهی خود از یک پایه مالی قوی برخوردار است. نسبت های نقدینگی پایین نشان می دهد که احتمال تاخیر شرکت در پرداخت بدهی ها و حتی ورشکستگی آن از احتمال پرداخت به موقع بیشتر است، به ویژه اگر در بازار خاص آن یا اقتصاد کلی رکود وجود داشته باشد.
از هر نسبتی که در بالا گفته شد استفاده کنید اعداد زیر نشان دهنده نکات مهمی به شما هستند:
مقدار 1 نشانگر دارایی جاری یک شرکت برابر با بدهی های جاری است.
مقدار بالاتر از 1 نشان می دهد که دارایی های جاری یک شرکت بیشتر از بدهی های جاری است.
مقدار زیر 1 نشان می دهد که بدهی های جاری یک شرکت بیشتر از دارایی های جاری است و در موقعیتی نیست که بتواند تعهدات مالی خود را برآورده کند.
البته توجه کنید که برای نسبت وجه نقد، مقادیر فقط به پول نقد مربوط می شود در مقایسه با تمام دارایی های جاری اندازه گیری نمی شود.
هنگام مقایسه نسبت های نقدینگی ، فقط مقایسه شرکت های یک صنعت مهم است. این به این دلیل است که هر نوع صنعت دارایی و بدهی های مختلفی دارد.
به عنوان مثال ، یک شرکت فناوری همانند یک شرکت هواپیمایی فعالیت نمی کند. ممکن است شرکت فناوری نیاز به خرید رایانه و فضای اداری داشته باشد، در حالی که یک شرکت هواپیمایی به خرید هواپیما ، نیروی کار زیاد و سوخت جت نیاز دارد. بنابراین طبیعی است که یک شرکت هواپیمایی سطوح بالاتری از بدهی را به دوش بکشد.
گزارش های تحلیلگران مالی در مورد شرکت ها اغلب شامل نسبت وجه نقد است. در غیر این صورت ، یک سرمایه گذار ممکن است مجبور باشد خود آن را با استفاده از اطلاعات گزارش شده در صورت های مالی شرکت یا در گزارش سالانه آن محاسبه کند.
نتیجه گیری
نقدینگی به میزان پولی که یک فرد یا شرکت در اختیار دارد و توانایی تبدیل سریع دارایی به پول نقد اشاره دارد. هرچه نقدینگی بیشتر باشد، انجام تعهدات مالی آسان تر است ، چه یک تجارت را در نظر داشته باشید و چه یک شخص حقیقی را.
اگر فردی پس انداز بیشتری نسبت به بدهی خود داشته باشد ، به این معنی است که از نظر مالی نقدینگی بیشتری دارد.
شرکت هایی که سطح بالاتری از پول نقد و دارایی دارند و می توانند به راحتی دارایی خود را به پول نقد تبدیل کنند ، از نظر مالی قدرتمند تر هستند زیرا توانایی پرداخت بدهی ها و هزینه های خود را دارند و بنابراین ، موقعیت های سرمایه گذاری بهتری برای افراد هستند.
نقدینگی یک سرمایه گذاری خاص بسیار مهم است زیرا سطح عرضه و تقاضای آن اوراق بهادار یا دارایی خاص را نشان می دهد و همچنین نشان دهنده این مهم است که در صورت لزوم به سرعت می توان آن دارایی را فروخت و به پول نقد تبدیل کرد.
کد خبر: 1400020806TSMCMF
مطالب مرتبط:
نوسان گیری (Swing Trading) ارز دیجیتال و هر آنچه که باید بدانید!