چشم انداز پولی جهانی نشان می دهد که در آینده همه افراد نیاز دارند پول الکترونیکی، رمزارز ها و ارز های دیجیتال بانک مرکزی را در یک بانک ذخیره کنند؛ در این میان بانک هایی پیروز هستند که پول قدیمی و جدید را آشتی داده باشند.
به گزارش سکه نیوز، سناریویی را در نظر بگیرید که در آن برای ارسال انواع مختلف پیام به پیام رسان های مختلف نیاز دارید؛ به عنوان مثال، واتساپ برای پیام های متنی، وایبر برای پیام صوتی، تلگرام برای فیلم و غیره. کار سختی است، نه؟
اما این دقیقاً همان اتفاقی است که در امور مالی رخ می دهد: هیچ راهی برای ارسال پول فیات دیجیتال و رمزارز به صورت همزمان از یک حساب بانکی وجود ندارد، مگر اینکه اقداماتی صورت بگیرد. البته این مشکل هنوز تأثیری بر عموم مردم ندارد، اما پس از انتشار ارز های دیجیتال ملی یا CBDC ها در چند سال آینده، اوضاع پیچیده می شود. لازم است که اکنون به دنبال راهکار باشیم.
ارز دیجیتال چیست؟ تفاوت ارز دیجیتال با رمز ارز و ارز مجازی
ارز های دیجیتال رسمی به یک چارچوب چند قالبی نیاز دارند
سیستم مالی سنتی دیگر نمی تواند فن آوری های جدید را از بین ببرد. طبق گزارش مرکز امور مالی جایگزین کمبریج (Cambridge Center for Alternative Finance)، شمار کاربران رمزارز ها سه برابر شده از 35 میلیون نفر در سال 2018 به 101 میلیون نفر در سه ماهه سوم 2020 رسیده است.
مطالعه دیگری که توسط محققان مرجع راهبردی امور مالی بریتانیا (FCA) انجام شد، بیانگر افزایش 78 درصدی از سال 2019 بود.
عملیات رمزارزی سودآور است. فقط در سه ماهه چهارم سال2020، پی پل (PayPal) شمار تراکنش های خود را 36 درصد افزایش داد که ارزش آن در حدود 277 میلیارد دلار بود. این افزایش از سه ماهه سوم 2020 شروع شد که این شرکت تراکنش های رمزارز خود را به راه انداخته بود. این یکی از بهترین سوددهی های سه ماهه در تاریخ پی پل بوده است.
به هر حال، ارز های دیجیتال بانک مرکزی قرار است طی سه تا پنج سال آینده به بخشی از زندگی روزمره ما تبدیل شوند. و ما برای پذیرش گسترده آن به زیرساخت های کاملاً جدیدی نیاز داریم.
چین اولین کشوری بود فعالانه شروع به ترویج پروژه یوان دیجیتال خود کرد. چین به طور کامل بر زیرساخت ها متمرکز شده است؛ چراکه چندین بانک محلی از پیش کیف پول الکترونیکی خود را توسعه داده اند یا در حال توسعه آن هستند. تاکنون، یوان دیجیتال چین تنها نمونه پول دیجیتال صادر شده توسط بانک های مرکزی است که عملاً کار می کند.
شایان ذکر است که بیش از 60 بانک مرکزی در سراسر جهان در حال بررسی این فرصت هستند. یوان دیجیتال بر اساس فناوری بلاک چین متمرکز ساخته شده و کاملاً تحت مدیریت بانک مرکزی چین است. این فناوری امکان کنترل کامل بر کلیه تراکنش های مالی را فراهم، هدف گذاری هزینه کرد های اجتماعی را تضمین، و از جرم های مالی جلوگیری می کند و باعث افزایش جمع آوری مالیات می شود.
سیستم پرداخت بین المللی ویزا (Visa) هم اخیراً پروتكلی را برای تراکنش های آفلاین با ارز های دیجیتال بانك مركزی معرفی كرده است. پرداخت یا قبول پرداخت به صورت آفلاین فقط نیاز به نصب یک برنامه در گوشی تلفن همراه دارد. در این مورد، ارز های دیجیتال رسمی جایگزین پول نقد می شوند که منجر به افزایش تعداد تراکنش های کنترل شده توسط صادرکننده ، بانک یا واسطه مالی می گردد.
چارچوب چندقالبی پولی در شرف تبدیل شدن به یکی از ملزومات ابزار های مالی است. بانک ها باید اطمینان حاصل کنند که تراکنش های فیات، ارز دیجیتال رسمی و مرزارز می تواند در یک مکان انجام شود: یعنی در یک برنامه بانکی.
اما یک مشکل وجود دارد: قالب های جدید هیچ وجه اشتراکی با اسلاف خود ندارند. علاوه بر این، دولت ها ارز های دیجیتال رسمی را به صورت مستقل از یکدیگر راه اندازی می‌کنند؛ یعنی از یک استاندارد واحد با کشور های همسایه پیروی نمی کنند.
موانع ترکیب پول «قدیم» و «جدید»
رمزارز ها و ارز های دیجیتال بانک مرکزی جدید هستند. لذا، تردید های زیاد پیرامون این ابزار های مالی وجود دارد.
با این وجود، پول فیات و پول دیجیتال کارکرد های مشترکی دارند و روش و کیفیت پیاده سازی آن ها بر چگونگی ایجاد راه حل مالی چندقالبی موثر است.
ایجاد یک راهکار مالی چندقالبی نیاز به یک رویکرد واحد برای انطباق دارد. اگر هر سرویسی براساس سیاست های خود بررسی های مربوط به اقدامات ضدپولشویی را در مورد تراکنش های ارز دیجیتال رسمی و رمزارز انجام دهد، بانک دریافت کننده آن را تأیید نخواهد کرد.
افرادی که به شدت درگیر حوزه رمزارز نیستند، ممکن است فکر کنند دارایی های دیجیتال را نمی توان در فرایند های تجارت سنتی ادغام کرد. اما این طور نیست. تجربه ما نشان می دهد که ضروری است یک رویکرد واحد برای ایجاد شود – چه در مورد فیات و چه در مورد رمزارز. اما بدگویی هایی که در مورد همه دارندگان دارایی های دیجیتال شده، مانع این امر است.
علاوه بر این، ابزار های موجود در امور مالی رمزنگاری شده در مسائل ضدپولشویی مشخصاً از ابزار های موجود در سیستم سنتی موثرتر هستند. به عنوان مثال، فرایند های «تراکنش خود را بشناس» (NYT) می تواند کل تاریخ تراکنش های یک رمزارز خاص را از لحظه ایجاد آن رمزارز تا زمان واریز به کیف پول یک کاربر و همه عملیات های انجام شده در این میان را نشان دهد.
چندمنظورگی دشوارتر می شود
تفاوت های بین پول «قدیمی» و «جدید» که در بالا آورده شد، تنها چند نمونه است، اما آن ها به قدری چشمگیر هستند که ما را از پیش بینی استفاده یکپارچه از اشکال مختلف پول ناتوان کنند. به همین دلیل سازگاری بین آن ها برای بسیاری از بانک ها و خدمات فین تک اهمیت ویژه دارد.
ما در حال ورود به دوره جدیدی از واسطه های مالی متعدد در شکل ها و اندازه های مختلف هستیم. آن ها با ترکیب انواع مختلف پول الکترونیکی، ارز های دیجیتال رسمی و رمزارز ها با استفاده از خدمات متنوع به رسته خود خدمات رسانی خواهند کرد. برای نمونه، کارت های ویزا در حال حاضر از فیات، رمزارز، فلزات گرانبها و نقد کردن بیت کوین (BTC) پشتیبانی می کنند.
وقتی شرکت ها و افراد امکان انتخاب بین انواع مختلف پول و ارز و سیستم پرداخت را داشته باشند، فقط آن دسته از مؤسسات مالی به بانک های جهانی تبدیل خواهند شد که بتوانند با طیف گسترده ای از قالب ها و خدمات به طور همزمان کار کنند.
مطالب مرتبط:
بانک مرکزی مراکش به دنبال راه اندازی ارز دیجیتال رسمی