ارز مجازی نوعی ارز دیجیتال رگولاتوری نشده است که فقط به صورت الکترونیکی در دسترس قرار می گیرد. این ارز فقط از طریق نرم افزارهای مشخص، برنامه های موبایل یا رایانه یا کیف پول های دیجیتال اختصاصی ذخیره و معامله می شود. معاملات از طریق اینترنت و شبکه های اختصاصی امن انجام می شود. ارز مجازی زیرمجموعه ای از گروه ارزهای دیجیتال محسوب می شود. این مجموعه همچنین شامل رمزارزهایی است که در شبکه بلاکچین اجرا می شوند.
ارزمجازی را می توان به عنوان نمایش الکترونیکی یک پول واقعی تعریف کرد که ممکن است توسط شرکت های خصوصی، توسعه دهندگان یا موسسات، صادر، مدیریت و کنترل شود. این گونه ارزهای مجازی غالباً به شکل توکن ارایه می شوند و ممکن است بدون طی مراحل قانونی و بدون نظارت باقی بمانند.
برخلاف پول عادی، ارزهای مجازی متکی به اعتماد بین طرفین است و توسط بانک مرکزی یا سایر مراجع نظارتی بانکی کنترل و صادر نمی شوند. آنها ارزش خود را بر اساس ساز و کاری مانند استخراج (در مورد رمزارزها) یا با پشتوانه دارایی اساسی بدست می آورند.
تاریخچه ارز مجازی
این اصطلاح در حدود سال 2012 به وجود آمد، زمانی که بانک مرکزی اروپا (ECB) ارز مجازی را در طبقه بندی انواع پول دیجیتال نام برد.
همراه با استفاده برای عموم مردم ، یک ارز مجازی می تواند محدودیت استفاده داشته باشد و ممکن است فقط در بین اعضای یک انجمن خاص یا یک گروه مجازی از کاربران که به صورت آنلاین در شبکه های اختصاصی معاملات انجام می دهند ، در گردش باشد. ارزهای مجازی بیشتر برای پرداخت های همتا به همتا مورد استفاده قرار می گیرند.
انواع ارز مجازی
به طور کلی، دو نوع عمده ارز مجازی وجود دارد: متمرکز و غیر متمرکز.
1. متمرکز
یک ارز مجازی متمرکز دارای یک مدیر یا سرور مرکزی است. مدیریت مرکزی یک ارز مجازی به طور معمول صادر کننده آن ارز است. نقش واحد مرکزی مشابه یک بانک مرکزی در یک سیستم ارزی است. XRP ریپل نمونه ای از ارز مجازی متمرکز است.
2. غیرمتمرکز
برعکس ارز مجازی متمرکز، یک ارز مجازی غیرمتمرکز مدیر مرکزی یا سرور ندارد اما معاملات ارز مجازی غیر متمرکز در یک سیستم توزیع شده، تأیید می شوند.
بسیاری از ارزهای غیرمتمرکز مبتنی بر شبکه های بلاک چین هستند. از جمله این ارزها، بیت کوین، لایت کوین، اتریوم هستند.
در مقایسه با سیستم ارز مجازی متمرکز، شبکه غیر متمرکز نظیر به نظیر از مدیریت مرکزی جلوگیری می کند و بنابراین از مشکلات امنیتی در سیستم های متمرکز نیز جلوگیری می کند. همچنین، به دلیل عدم وجود واسطه ها و عدم تمرکز، امکان شفافیت بیشتر بین طرفین و کاهش هزینه های معامله فراهم می شود.
مزایای ارزهای مجازی
در این قسمت به بررسی مزایای ارزهای مجازی می پردازیم:
1. راحتی
مهمترین مزیت ارزهای مجازی راحتی آنها است. پرداخت با ارزهای مجازی به دلیل ماهیت شبکه محور آن سریع و آسان است. استفاده از ارزهای مجازی به ویژه در معاملات بین المللی بسیار راحت است.
2. غیرمتمرکز بودن
تمرکز زدایی از ورود واسطه ها جلوگیری می کند. هزینه تراکنش را کاهش می دهد و از مشکلات امنیتی مدیریت مرکزی جلوگیری می کند.
هر یک از گره ها در شبکه یک نسخه کامل از کل شبکه را در اختیار دارند و به همین دلیل امکان تقلب در شبکه نزدیک به صفر می شود.
معایب ارزهای مجازی
با وجود مزایایی که برای ارزهای مجازی ذکر کردیم، این نوع ارزها دارای معایبی نیز می باشند که در این قسمت به آن ها می پردازیم.
1. فاقد قوانین جامع
مقررات مربوط به ارزهای مجازی به اندازه کافی جامع و منظم نیستند و مانع از پذیرش جهانی آنها می شود. ارزهای مجازی غیرمتمرکز فاقد نظارت از سوی یک مدیر مرکزی ، فرصت هایی را برای معاملات غیرقانونی و پولشویی فراهم می کنند.
2. نوسانات قیمت
ارزش یک ارز مجازی بسیار بی ثبات است. بنابراین، به سختی برای مبادله و پول روزمره استفاده می شوند. به عنوان مثال ، بیت کوین در پایان سال 2017 با قیمتی نزدیک به 20 هزار دلار در هر واحد به اوج خود رسید. بعداً طی یک سال به حدود 3000 دلار در هر واحد کاهش یافت.
3. مسائل امنیتی
ارزهای مجازی نگرانی های امنیتی نیز ایجاد می کنند. علی رغم بهبود تکنیک های رمزگذاری، از بین رفتن یا نشت اطلاعات احراز هویت هنوز امکان پذیر است و می تواند ضرر زیادی به صاحبان ارز مجازی وارد کند.
ارز دیجیتال، ارز مجازی و ارز رمزنگاری شده
ارز دیجیتال یک مفهوم گسترده است و به تمام دارایی های پولی که به شکل دیجیتال هستند اشاره دارد. ارز مجازی زیر مجموعه ارز دیجیتال است و ارز رنگاری شده نیز یک زیرمجموعه ارز مجازی است.
ارز دیجیتال می تواند رگولاتوری شده یا نشده باشند. یک ارز دیجیتال رگولاتوری شده توسط بانک مرکزی یک کشور صادر می شود و می تواند به یک ارز اصلی تبدیل شود. نوع رگولاتوری ارز دیجیتال تابع سیاست های پولی یک کشور است.
ارز مجازی نوعی ارز دیجیتال رگولاتوری نشده است. به جای بانک مرکزی توسط یک ناظر خصوصی صادر و کنترل می شود. بنابراین، مشمول هیچ سیاست پولی نیست. یک ارز مجازی می تواند متمرکز یا غیرمتمرکز باشد. برخی از ارزهای مجازی دارای رمزنگاری هستند و برخی دیگر چنین نیست.
رمزارز به نوعی ارز مجازی گفته می شود که فناوری رمزنگاری را برای ایمن سازی و تأیید اعتبار معاملات ارزی پیاده سازی می کند. ارزهای رمزنگاری شده یا رمزارزها به شبکه های بلاکچین بستگی دارند. از این رو، ارزهای رمزنگاری شده ارزهای مجازی غیرمتمرکز هستند.
کد خبر: 1400010103TSMMMF
مطالب مرتبط:
پاداش به رانندگان حامی محیط زیست با رمزارز