بلاک چین چیست و فناوری بلاک چین در ابتدا برای چه کاری در نظر گرفته شده بود؟ با اجرای گسترده زمان سنجی و بلاک چین، اینترنت ممکن است به مکانی امن و قابل اعتماد تبدیل شود.
به گزارش سکه نیوز به نقل از کوین تلگراف، به طور کلی تصور می شود که ارز دیجیتال در سال 2008 توسط ساتوشی ناکاموتو به عنوان بخشی از وایت پیپر بیت کوین ایجاد شده است. از آنجا که بیت کوین بر اساس فناوری دفتر مرکزی غیرمتمرکز ساخته می شود، لازم است یک بلاک چین به عنوان پایه و بستر ارز دیجیتال ایجاد شود.
از سال 2008، فناوری بلاک چین بسیار فراتر از استفاده از ارزهای دیجیتال گسترش یافته و اکنون در موارد مختلفی از مراقبت های بهداشتی گرفته تا تجارت، فناوری سبز و موارد دیگر در حال استفاده است.
اما فناوری بلاک چین با وایت پیپر ساتوشی شروع نشد. در واقع در سال 1991 به عنوان راهی برای تأیید و محافظت از محتوا از طریق مفهومی به نام «زمان بندی» اختراع شد.
برای مطالعه دیگر اخبار بلاک چین کلیک کنید
یک درس تاریخ بلاک چین
ساتوشی در وایت پیپر معروف بیت کوین خود به مقاله دیگری استناد می کند، «چگونه یک سند دیجیتال را زمانبندی کنیم»، چاپ شده توسط استوارت هابر و دبلیو اسکات استورنتا در سال 1991. این دو محقق می دانستند که در دنیای کاملا دیجیتالی مسئله تایید اسناد، زمانی که ایجاد و زمانی که تغییر می کنند، یک چالش خواهد شد.
آنها توضیح دادند که در گذشته می توانستید صفحات یک دفتر یادداشت را ورق بزنید و تاریخ های ثبت شده را ببینید. آنها سایر روشهای صدور تاییدیه را ذکر می کنند، مانند ارسال نامه به خود شخص یا داشتن چیزی محضری، اما در این موارد بلافاصله دستکاری مدارک دیده می شود. اما در دنیای دیجیتال این گونه نیست، جایی که اسناد می توانند بدون باقی گذاشتن مدرکی تغییر کنند.
آنها نوشتند: «مشکل ما زمان بندی داده ها است نه رسانه ها» اولین راه حلی که آنها ارائه دادند ارسال ساده یک سند به یک سرویس زمان بندی بود. سپس سرویس امنیت فنی (TSS) یک نسخه را برای نگهداری تهیه می کند، که در صورت لزوم می تواند برای مقایسه ارائه شود.
مشکل این روش چیست؟ این متکی به شخص ثالثی بودن که ممکن است شخص آن را بد اداره کند.
آنها به جای تأیید کننده شخص ثالث، از یک تابع هش رمزنگاری شده استفاده می کنند، که به عنوان شناسه منحصر به فرد یک قطعه از محتوا عمل می کند. به جای ارسال کل سند به TSS، سازنده شناسه منحصر به فرد را به جای آن ارسال می کند. پس از دریافت، TSS یک تاییدیه با امضای دیجیتال ایجاد می کند. با بررسی امضا، به مشتری اطمینان می دهید كه TSS در واقع درخواست را پردازش كرده، هش به درستی دریافت شده و زمان صحیح نیز در آن گنجانده شده است.
اما اگر TSS یک برچسب زمان غلط بر روی هش قرار دهد، چه اتفاقی می افتد؟ هابر و استورنتتا دو راه حل ارائه دادند: (1) برای ایجاد درخواست های جدید از بیت های درخواست قبلی استفاده کنید تا یک سابقه به ترتیب تاریخ ایجاد شود. و (2) کل سیستم را غیرمتمرکز، شفاف و قابل کنترل کنید.
برای هرکسی که با نحوه کار فناوری بلاک چین آشنا باشد، همینطور است. بلوک ها با بیرون کشیده شدن از آخرین هش از آخرین بلوک و حل کردن هش بلوک جدید ایجاد می شوند. پس از اضافه شدن بلوک، توسط نود های موجود در بلاک چین در یک سیستم غیرمتمرکز تأیید می شود و در دفتر عمومی قفل می شود، و دیگر هیچ تغییری در آن وجود ندارد.
موارد استفاده اصلی
هابر و استورنتا موارد استفاده را برای این نوع زمان بندی با ذکر اختراعات یا ایده هایی که نیاز به تایید نویسندگی است، عنوان کردند. از آنجا که اسناد به صورت توابع هش ثبت می شوند، بدون افشای محتوا، دارایی معنوی و حق امتیاز را زمانبندی می کند. آنها همچنین مثالهایی را ذکر می کنند که در آن چنانچه یک شرکت دارای اسناد دستکاری شده باشد، می توانند نسخه های اصلی را از طریق برچسب زمان ثابت کنند. آنها زمان بندی را نه تنها برای گنجاندن در اسناد متنی بلکه صوت های ضبط شده اصلی، عکس ها، فیلم ها و موارد دیگردر نظر گرفتند.
در حالی که سرانجام این دو محقق اقدام به ایجاد شرکت خود به نام Surety کردند، که مانند TSS عمل می کرد (و جالب است که از سال 1995 هر هفته هش های خود را در طبقه بندی های نیویورک تایمز منتشر می کرد)، اما به این ایده هرگز به طور کامل توجه نشد. تا اینکه بیت کوین در سال 2008 اختراع و سرانجام فناوری بلاک چین کاملاً ایجاد شد.
چرا امروز به زمان بندی نیاز داریم؟
نیاز به احراز هویت اسناد فقط یک نگرانی دهه 1990 نبود. در جهانی که محتوای دیجیتال زیادی تولید می شود و به نظر می رسد بی اعتمادی به محتوای اینترنت در حال افزایش است، زمان بندی ممکن است راهی برای دستیابی به شفافیت و پاسخگویی مورد نیاز باشد.
این ایده ساده است. یک هش خاص از یک قطعه از متن، عنوان، یا تاریخ محتوا ایجاد و به بلاک چین اضافه می شود. این نه تنها در زمان ایجاد یک قطعه از محتوا به یک دفتر توزیع عمومی قفل می شود، بلکه اگر بخشی از آن محتوا تغییر کند، هش نیز تغییر می کند. این نشان می دهد که آن دستکاری شده است یا نسخه جدیدی ایجاد شده است.
این به سازندگان محتوا امکان می دهد هر زمان که بخواهند محتوا را در بلاک چین تایید کنند.
زمان بندی همچنین اعتماد خوانندگان را افزایش می دهد. با ردیف های هویت اضافه شده، آنها می توانند دقیقاً بدانند چه کسی و چه زمانی محتوا را نوشته و می تواند یک گواهی احراز هویت را مشاهده کند. هرچه تعداد سایتهایی که از زمان بندی استفاده می کنند بیشتر باشد، خوانندگان بیشتری به شفافیت، پاسخگویی و اعتبار زمان بندی عادت می کنند و هرگونه محتوای غیرقابل تأیید را که برچسب زمانی نداشته باشد، رد می کنند. زمان بندی در تجارت الکترونیکی نیز مورد استفاده است، جایی که خریداران می توانند شرایط و توافق نامه های اصلی را ببینند و با نسخه به روز شده ناگهانی فاقد ضمانت، فریب نخورند.
با یک اجرای وسیع زمانبندی، اینترنت می تواند به مکانی امن و مطمئن تبدیل شود که نویسندگان در آن اطمینان پیدا کنند محتوای آنها ایمن خواهد ماند و خوانندگان می دانند آنچه را که می خوانند تایید شده است. مدت زیادی از مقاله اصلی در سال 1991 می گذرد، اما امروز به این ایده ها نیاز است.
مطالب مرتبط: