ERC-20 مجموعه ای از قوانینی است که باید روی یک توکن پیاده سازی شود تا امکان فعالیت روی شبکه اتریوم برای آن ایجاد شود.
ERC-20ها به دلیل امکان استفاده در عملیات های جذب سرمایه بسیار پر کاربرد هستند. پروژه های وابسته به بلاک چین می توانند تا زمان ایجاد بلاک چین اصلی، با ایجاد و فروش ERC-20ها برای خود جذب سرمایه کنند. به علاوه، ERC-20 روی تمام کیف پول های معتبر اتریوم قابلیت انتقال و ذخیره را دارند. در نتیجه گزینه‌ی خوبی برای خرید ارز دیجیتال است.
به طور کلی، ERC20 مجموعه ای از قواعد و مقرراتی است که به شما کمک می کند یک قرارداد هوشمند را به همراه توکن هایش بر بستر اتریوم بسازید و آن را وارد بازار خرید ارز دیجیتال کنید. ERC در واقع اختصار عبارت Ethereum Request for Comment است و عدد ۲۰ شماره ای بوده که برای این درخواست اختصاصی شده است.
حال شاید برای شما سؤال باشد که چند علامت ERC20 در بازار خرید ارز دیجیتال وجود دارد؟ باید بگوییم که از تاریخ اکتبر سال 2019، بیش از 200000 نشانه سازگار با ERC-20 در شبکه اصلی اتریوم وجود دارد.
توکن ERC-20 که توسط فابین وجلستلر (Fabian Vogelsteller) در سال 2015 ایجاد شده است، استاندارد فنی مورد استفاده برای کلیه قراردادهای هوشمند در بلاک چین اتریوم برای پیاده سازی و ایجاد توکن است.
فناوری بلاکچین و اپلیکیشن‌های مبتنی بر توکن
به طور کلی بلاک چین اتریوم مبتنی بر استفاده از توکن است که این توکن ها قابل خرید، فروش یا معامله هستند. در شبکه اتریوم، توکن ها طیف متنوعی از دارایی های دیجیتال را نشان می دهند، این دارایی ها می تواند شامل کوپن ها (Vouchers)، IOU (بدهی) یا حتی اشیای ملموس در دنیای واقعی باشد. اساساً ، توکن های اتریوم قراردادهای هوشمندی هستند که در شبکه بلاکچین اتریوم کار می کنند.
استاندارد ERC-20 شش تابع مختلف را برای بهره مندی از سایر توکن ها در شبکه اتریوم ایجاد می کند که در ادامه مقاله این ۶ تابع را به طور دقیق بررسی خواهیم کرد. این توابع شامل روش هایی است که در آن توکن ها منتقل می شوند و نحوه دسترسی کاربران به داده های یک توکن خاص را تشریح می کند. این فرآیند در نهایت اطمینان می دهد که همه توکن های بر پایه استانداردها در هر مکانی از شبکه اتریوم قابل پیاده سازی و اجرا هستند.
ERC-20 مخفف “Ethereum request for comment” یا درخواست اتریوم برای اظهار نظر است و بخشی از مجموعه ای از چندین استاندارد مختلف در شبکه اتریوم است، از جمله این استانداردها می توان از ERC-721 نام برد، که این استاندارد بر روی توکن های غیر مثلی (NFT) و ERC-884 تمرکز دارد که به شرکت ها اجازه می دهد از بلاکچین برای حفظ و ثبت سهام استفاده کنند.
توکن ERC-20 چگونه کار می کند؟
توکن های ERC-20 دارایی های مبتنی بر بلاکچین هستند که با ارسال و دریافت در شبکه بلاک چین ارزش و کارایی پیدا می کنند.
تفاوت بین توکن ERC-20 و ارزهای دیجیتال دیگری مانند بیتکوین این است که به جای اینکه روی بلاکچین خود اجرا شوند، روی شبکه های بلاکچین دیگر اجرا می شوند. به طور مثال توکن های ERC-20 روی شبکه اتریوم ایجاد می شوند و همانجا نیز قابل استفاده هستند و بلاکچین مخصوصی مانند بلاکچین ERC-20 و به نام آن ها برایشان ایجاد نشده است.
تفاوت دیگر توکن ERC-20 با بیت کوین ، نیازمندی توکن ها برای نوشتن قطعه ای از کد برای ذخیره شدن در شبکه بلاک چین اتریوم است.
بلاکچین اتریوم پس از آن مسئولیت رسیدگی به معاملات و پیگیری موجودی دارندگان توکن را دارد، این روش برای سایر سکه های دیجیتال لازم نیست.
توکن های ERC-20 با استفاده از گس (Gas) اتریوم ارسال می شوند. به طور خلاصه گس به کارمزد یا هزینه قیمت گذاری مورد نیاز برای انجام موفقیت آمیز معامله یا اجرای قرارداد در بستر بلاکچین اتریوم گفته می شود.
Ether (ETH) برای سوخت رسانی به معاملات در شبکه اتریوم استفاده می شود. اتر به تأمین هزینه های استخراج کمک می کند و بدون آن امکان ارسال توکن از طریق شبکه وجود ندارد.
ETH خود یک رمز ERC-20 نیست. اما در عوض، یک نسخه از ETH وجود دارد به نام “”Wrapped Ethereum (WETH) که یک نسخه سازگار با اتر ERC-20 است. این بدان معناست که برخی از برنامه های غیرمتمرکز (DApps) به دلایل فنی مانند انجام معاملات، WETH را بر ETH ترجیح می دهند و از آن استفاده می کنند.
توکن های ERC-20 با ارائه قوانین و استانداردهایی که همه توکن های اتریوم باید از آنها پیروی کنند، استانداردهای اساسی و پایه را ارائه می دهند. اتریوم در یک شبکه مالی غیرمتمرکز فعالیت می کند و اگرچه استفاده از استاندارد ERC-20 اجباری نیست، اما استفاده از آن به عنوان مجموعه ای از دستورالعمل ها هنگام کار در فضای شبکه اتریوم بسیار سودمند است.
برخی از این قوانین فوق الذکر حول چگونگی انتقال توکن ها ، نحوه تأیید معاملات ، دسترسی کاربران به داده های مربوط به توکن و به طور کلی زنجیره تأمین توکن ها در جریان است.
اگر کاربر قصد خرید هر ارز دیجیتالی را که به عنوان توکن ERC-20 مانند Tether ، BAND ، AAVE صادر یا ایجاد شده را داشته باشد، باید کیف پول سازگار با این توکن ها را نیز داشته باشد. گزینه های مختلفی برای کیف پول از جمله Metamask ، MyEtherWallet و Counos wallet وجود دارد.
تابع های تشکیل دهنده ERC-20
همانطور که گفتیم هر استاندارد ERC-20 دارای ۶ تابع است که توسعه‌دهند‌گان می‌توانند از آن ها برای ایجاد توکن استفاده کنند. توابع اصلی شامل:
TotalSupply
یک تابع است که مقدار کلی توکن را مشخص می کند. این میزان میتواند شامل توکن‌های قفل شده، توکن‌های حاضر در بازار یا توکن‌های در حال گردش باشد.
balanceOf
این تابع بر خلاف totalSupply مقدار توکن ها در یک آدرس مشخص را نشان می دهد.
transfer
اجازه می دهد تا تعداد مشخصی از توکن از یک کابر به کاربر دیگر منتقل شود.
transferFrom
تابع transferFrom یک جایگزین مفید برای ransfer است که برنامه‌نویسی در اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز را کمی منعطف‌تر می‌کند.
Approve
approve یک تابع دیگر به منظور ایجاد انعطاف‌‌پذیری بیشتر در برنامه نویسی است. با استفاده از این تابع، کاربر قادر است تعداد توکن‌هایی را که یک قرارداد هوشمند میتواند از حساب او برداشت کند را محدود کند.
allowance
allowance را میتوان با تابع approve مرتبط کرد. هنگامی که کاربر به قرارداد خود این اجازه را می دهد تا توکن های او را مدیریت کند، می تواند با استفاده از این تابع، تعداد توکن هایی را که این قرارداد میتواند همچنان برداشت کند، بررسی کند.
تابع هایی که تا اینجا معرفی شدند، اجباری هستند. دسته ای دیگر از توابع وجود دارند که اختیاری هستند: مانندName ، Symbol و Decimal این توابع می توانند قرارداد کاربر را به اصطلاح زیباتر کنند.
چرا به توکن های ERC-20 نیاز داریم؟
ERC-20 ایجاد توکن های جدید را بسیار آسان می کند و به همین دلیل بود که اتریوم در سال 2017 به یکی از محبوب ترین پلتفرم های ICO تبدیل شد.
به طور خلاصه، این توکن ها همه چیز را ساده تر می کنند.
ICO یا پیشنهادات اولیه سکه، به نوعی یک سرمایه گذاری جمعی است، مگر اینکه پشتیبانان مانند توسعه دهندگان یا سرمایه گذاران اصلی شرکت، توکن های تازه ایجاد شده را دریافت کنند. ICO روشی است که شرکتهای دارای اقتصاد رمزنگاری می توانند سرمایه اولیه خود را از این طریق جمع آوری کنند و سرمایه خود را توسعه دهند.
قیمت معاملات یک ETH در ابتدای ژانویه 2017 حدود 8 دلار بود. دو ماه بعد ، این رقم چهار برابر شد و سپس در مدتی طولانی با شیب کند پیش می رفت. قیمت یک ETH در تاریخ 13 ژانویه 2018 تقریباً 1440 دلار بود که 18،000 درصد نسبت به سال قبل افزایش داشت. این رشد به این دلیل بود که ICO میلیون ها دلار از محل وعده (Promise) های موجود در مقاله سفید (Whitepaper) خود دریافت می کرد، و بسیاری از آنها نیز به عنوان یک محصول واقعی کار نمی کردند. در پایان فقط برخی گمانه زنی ها در خصوص هر پروژه به واقعیت تبدیل می شدند و هر پروژه ای بدون توجه به مدت زمان لازم برای اجرای ویژگی ها و پیشرفت ها مورد تبلیغ قرار می گرفت.
اکنون در سال 2021 ، اتریوم به دلیل قدرت خود به عنوان ایجاد بستری برای قراردادهای هوشمند ، یک شبکه اصلی در پشت صنعت غیرمتمرکز مالی (DeFi) به شمار می رود. قبل از توکن های ERC-20 ، توسعه دهندگان از اصطلاحات دیگری در کد استفاده می کردند، به عنوان مثال یک توکن از تابع [totalAmount] استفاده می کرد، در حالی که دیگری از [totalNumber] استفاده می کرد. صرافی ها و کیف پول ها نیز برای ساخت سیستم عامل های خود نیاز دارند تا متناسب با کد هر توکن برنامه نویسی و ایجاد شوند.
با داشتن یک استاندارد جهانی ، می توان توکن های جدید را پس از ایجاد ، به صورت خودکار مبادله کرد یا به کیف پول منتقل کرد.
با توجه به سادگی استاندارد ERC-20 و پتانسیل قابلیت همکاری با سایر استانداردهای توکن اتریوم، توکن های ERC-20 نقش مهمی در دسترسی بسیاری از ارزهای رمزنگاری شده و توکن ها برای استفاده در جریان اصلی ایفا کرده اند.
توکن ERC-20 چه ارتباطی با صنعت مالی غیرمتمرکز (DeFi) دارد؟
در بیشتر موارد ، صنعت DeFi مبتنی بر بلاکچین اتریوم است.
ERC-20 عامل مهمی در DeFi به شمار می رود، زیرا این استاندارد یک پروتکل رسمی برای بهبود شبکه بلاکچین اتریوم است.
اتریوم قادر به پشتیبانی از DApps است. این DApp ها بر اساس بلاکچین موجود اتریوم ساخته شده اند و از فناوری اساسی آن پشتیبانی می کنند. در عوض، اتریوم از توسعه دهندگان بابت به کارگیری قدرت محاسبه در شبکه خود، که فقط با ارز دیجیتال بومی آن یعنی اتر (ETH) قابل پرداخت است، هزینه می گیرد.
بسته به هدف هر برنامه، یک DApp ممکن است نشانه های ERC-20 را ایجاد کند تا به عنوان ارز، سهمی در شرکت برای امتیازدهی در یک برنامه خاص یا حتی اثبات مالکیت به کار گرفته شود.
DeFi به DApps اجازه می دهد تا بر اساس فناوری غیرمتمرکز ساخته شود ، نه اینکه توسط یک نهاد یا شرکت واحد و متمرکز ساخته و کنترل شود و DApp ها DeFi را توانمند می کنند زیرا آنها ابزاری برای اجرای آن در عمل هستند.
معایب ERC-20
ERC-20 کامل نیست. مسائلی وجود دارد که استانداردهای توکن ERC-20 به آنها نمی پردازد. شرایطی وجود دارد که توکن ها به جای استفاده از اتر، به عنوان پرداختی برای یک قرارداد هوشمند استفاده می شوند و به همین دلیل ناخواسته از بین می روند. تخمین زده شده است که حدود 3 میلیون دلار توکن به همین دلیل از بین رفته است.
برای حل این مشکل جامعه اتریوم اکنون استاندارد جدیدی به نام ERC-223 معرفی کرده است. این استاندارد اجازه نمی‌دهد که توکن به آدرسی که از دریافت آن توکن پشتیبانی نمی‌کند، ارسال شوند.
در آوریل 2018، تعدادی از صرافی ها به دلیل این مشکلات امکان برداشت و واریز تعدادی از توکن‌های ERC-20 را موقتا متوقف کردند. این مشکل به عنوان همان مشکل کلاسیک سرریزی نوع داده‌ای integer توصیف می شود و به طور بالقوه ممکن است به یک هکر اجازه دهد مقدار زیادی از آن توکن را در اختیار داشته باشد.
چگونه می توان موارد واقعی استفاده از توکن های ERC-20 را پیدا کرد؟
بیش از 200000 توکن سازگار با ERC-20 وجود دارد که در بلاک چین اتریوم موجود است، اما تنها 2600 توکن ERC-20 قابل معامله هستند. این بدان دلیل است که حدود 70-80٪ از آنها، توکن هایی برای اهداف توسعه برنامه هستند و فقط چند انتقال و معامله ثبت شده در سابقه خود دارند که می توان آن ها را در CoinMarketCap ردیابی کرد. برای درج یک توکن در صرافی، توکن باید حداقل از یک مدل و ارزش تجاری برخوردار باشد تا رسمی شود (البته هر صرافی قوانین و راهنماهای خاص خود را دارد).
در این توکن ها تقریباً 100 میلیون دلار سرمایه وجود دارد که 3.5 میلیون نقل و انتقال روزانه انجام می شود که نمودار های آن ها توسط Ethplorer آماده شده و در اینجا نشان داده شده است.
کاوشگران بلاکچین مانند سایت Ethplorer به کاربران امکان می دهند تمام فعالیت های حاشیه این توکن ها را در سایت ردیابی و جستجو کنند. با یافتن توکن های بر پایه استاندارد ERC-20 ، می توان این موارد را ردیابی کرده و عملکرد آنها را به طور دقیق دید.
چیزی که اکثر مردم از آن اطلاعی ندارند این است که می توان با استفاده از کاوشگر بلاکچین ، نمونه کارها را نیز ردیابی کرد. برای دیدن وضعیت یک معامله، بررسی اینکه کریپتو از کجا آمده است یا مشاهده متوسط هزینه استخراج می توان از همان کاوشگر استفاده کرد.
چگونه معامله و استفاده از توکن ها را شروع کنم؟
کاربر با راه اندازی یک کیف پول ارزهای رمزنگاری شده که از توکن ERC-20 نیز پشتیبانی میکنند مانند موارد قبلی ذکر شده، MetaMask یا MyEtherWallet و Counos wallet شروع می کند.
هنگامی که این کار با موفقیت انجام داده شد، کاربر کیف پول خود را به یک جستجوگر بلاکچین مانند Ethplorer متصل می کند تا به او کمک کند ارزش توکن هایی را که قصد استفاده و معامله با آن را دارد را پیدا کند.
برای این کار، می توانند آدرس کیف پول خود را در قسمت جستجو (همان فیلدی که معمولاً شناسه تراکنش را در آن پیست می کنند)، وارد کنند و “جستجو” را انتخاب کنند.
Ethplorer خلاصه ای از معاملات و اطلاعات این آدرس را به کاربر ارائه می دهد، این اطلاعات از جمله مقدار کل USD در توکن است و همچنین یک نمودار عملکرد تاریخی نیز وجود دارد که در آن می توان بین بازه های زمانی مختلف یکی را انتخاب کرد: یک ماه ، شش ماه ، محدوده تاریخی و غیره.
تصویر زیر اساساً همان چیزی است که کاربر در یک ردیاب نمونه کارها و اطلاعات جستجو می کند، کل ارزش معاملات به دلار در هر تاریخ مشخص در گذشته آورده شده است.
توکن ERC-20 در توسعه و اجرای ارزهای دیجیتال در جریان اصلی این صنعت دارای نقش بسیار اساسی بوده است. در حالی که برخی انتقاد کرده اند که ایجاد توکن توسط ERC-20 برای افراد بسیار آسان است، اما مقررات و دستورالعمل های این توکن معیاری را برای سایر توکن های اتریوم ایجاد کرده است که به طور کلی میتواند به ایجاد یک اکوسیستم سالم در آینده کمک کند.
آیا میتوان توکن های ERC-20 را استخراج کرد؟
خیر، کاربران می توانند ارز تتر را استخراج کنند، اما توکن های ERC-20 قابل استخراج نیستند. توکن ها ایجاد و صادر می شوند. وقتی قراردادی شروع می شود، توسعه دهندگان عرضه را طبق برنامه و نقشه راه خود توزیع می کنند و قابلیت استخراج برای آن در نظر گرفته نشده است.
همانطور که در بالا نیز اشاره شد، به طور معمول، این کار از طریق عرضه اولیه سکه (ICO)، عرضه اولیه صرافی (IEO) یا عرضه توکن تضمینی (STO) انجام می شود. کاربر ممکن است با کلمات اختصاری گوناگونی روبرو شود، اما همه این مفاهیم کاملا شبیه به هم هستند. سرمایه گذاران اتریوم را به آدرس قرارداد می فرستند و در عوض، توکن های جدید دریافت می کنند. پول جمع آوری شده برای تامین بودجه بیشتر پروژه استفاده می شود.
کاربران انتظار دارند که با توسعه پروژه، بتوانند از توکن های خود (بلافاصله یا بعدا) استفاده کنند و یا برای سودآوری، دوباره آنها را بفروشند.
توزیع توکن نباید خودکار باشد. بسیاری از رویدادهای سرمایه گذاری جمعی به کاربران امکان پرداخت با طیف وسیعی از ارز های دیجیتال مختلف (مانند بیت کوین، اتریوم ، بایننس کوین و تتر و کونوس) را می دهند. سپس توکن های درخواست شده به آدرس های ارائه داده شده توسط کاربران ارسال می شوند.
کد خبر: 1400022810TSMCMF
مطالب مرتبط:
آموزش خرید و فروش ارزهای دیجیتال
همه چیز درباره بازار گاوی و بازار خرسی
آموزش نوسان گیری (Swing Trading) ارز دیجیتال