رویکردهای نامنسجم ایالات آمریکا به حوزه رمزارز، این صنعت را به کجا می برد؟

ایالت های آمریکا به شکلی متضاد با صنعت رمزارز و بلاک چین برخورد می کنند و در این میان، برخی از فعالان این حوزه به اقدامات ایالت هایی مثل وایومینگ دلگرم هستند، اما برخی دیگر می گویند تا زمانی که دولت فدرال اقدامی جدی در حوزه تنظیم مقررات صنعت رمزارز نکند، پذیرش عمومی به صورت جدی روی نخواهد داد.

به گزارش سکه نیوز به نقل از کوین تلگراف، در حالی که ایالت های آمریکا این روزها از نظر سیاسی به ایالات قرمز (جمهوری خواه) و آبی (دمکرات) تقسیم شده است، به نظر می رسد شکاف دیگری نیز در حال شکل گیری حول رویکرد ایالات به رمزارزها است. در 21 فوریه گزارش شد که شرکت ریپل مستقر در سانفرانسیسکو خود را در ایالت وایومینگ به عنوان یک کسب و کار ثبت کرده است.

این ایالت بیشترین استقبال را از بلاک چین و رمزارز در میان ایالات آمریکا کرده است.

در همین حال، دادستان کل ایالت نیویورک از حل و فصل تحقیقات طولانی مدت در مورد پلتفرم معاملات رمزارز بیت فینکس (Bitfinex) برای فعالیت های غیرقانونی خبر داد که براساس آن بیت فینکس مبلغ 18.5 میلیون دلار به عنوان خسارت به ایالت نیویورک خواهد پرداخت و باید از ذخایر خود گزارش بدهد.

بلاک چین چیست؟

وایومینگ و نیویورک دو قطب مخالف در موضوع رمرزارزها هستند و در یک هفته در دو جهت خبرساز شدند. تیموتی ماساد (Timothy Massad) رئیس پیشین کمیسیون معاملات آتی کالای ایالات متحده و استاد کنونی دانشکده کندی دانشگاه هاروارد در این بار گفت که تنظیم مقررات فدرال پیرامون رمزارزها مثل پنیر سوئیسی پر از سوراخ است و ایالات مختلف رویکردهای متناقضی نسبت به آن دارند.

بافت پیچیده

چنین فضایی البته از سوی دیگر باعث سردرگمی در مقررات می شود و فشار مضاعفی روی کارآفرینان ایجاد می کند. همانطور که استفان مک کیون، استادیار امور مالی در دانشگاه اورگان گفت که سیستم نظارتی آمریکا بافتار پیچیده ای از چندین نهاد نظارتی در سطح ایالتی و فدرال است. او همچنین توصیه کرد که نهادهای نظارتی این کشور باید درمورد رمزارزها هماهنگی داشته باشند، چراکه این نوع دارایی ها به خوبی با ساختار کنونی مقررات مالی انطباق ندارد.

مک کیون درباره انتقال شرکت ریپل به ایالت وایومینگ گفت که بسیاری از شرکت ها به دنبال عدم شفافیت در مقررات هستند، و اگر هدف ریپل این بوده، بهترین کار را کرده است. همچنین، زاکری کلمن (Zachary Kelman) از شرکت حقوقی کلمن گفت که بسیاری از شرکت ها در حال مهاجرت به ایالت هایی هستند که نگاه سهل گیرتری نسبت به رمزارزها دارند.

وایومینگ در سال 2019 هنگام صدور مجوز برای موسسات سپرده با هدف خاص (SPDI) که هم سپرده گذاری دارند هم دارایی های امانی از جمله رمزارز، سروصدای زیادی ایجاد کرد. بخش بانکی این ایالت خود اذعان کرد که این نهادها بیشتر روی دارایی های دیجیتال، اوراق بهادار دیجیتال و توکن های خدماتی تمرکز خواهند کرد.

بانک کراکن (Kraken) اولین شرکتی بود که در سپتامبر سال 2020 موفق به دریافت این مجوز شد وپس از آن بانک آوانتی (Avanti) و تراست (Trust) این کار را کردند و قرار است سه موسسه دیگردر ماه فوریه مجوز بگیرند. ستلین لانک (Caitlin Long) بنیان گذار و مدیرعامل آوانتی پیشتر گفته بود که مجوز وایومینگ راه حلی برای بیت لایسنس (BitLicence) است، چرا که نیویورک این لایسنس را برای بانک های سنتی ممنوع کرده است.

لانگ همچنین گفت اگرچه مجوز وایومینگ صرفا برای داخل این ایالت است، اما قوانین فدرال همکاری بانک های فدرال با ایالتی را مجاز کرده است. او تاکید کرد که مجوز ایالت وایومینگ می تواند به عنوان گذرنامه ای برای فعالیت در 42 ایالت دیگر به شمار می رود.

حادثه ای در شرف وقوع است؟

برخی بر این باور هستند که مراکز نوآوری مانند وایومینگ فقط خلأ دولت فدرال را پر می کنند که هنوز موضع منسجمی در برابر بازار رمزارزهای در حال رشد اتخاذ نکرده است. بنجامین ساوتر (Benjamin Sauter) که حقوقدان است، در این باره گفت: «وایومینگ نشان می دهد که ایالت های به صورت جداگانه می توانند نقش مهمی در ایجاد یک چارچوب قانونی منسجم برای صنعت رمزنگاری و بلاکچین بازی کنند، به ویژه وقتی موضوع مالیات ایالتی و همچنین برخی مسائل تجاری و بانکی به میان می آید.»

به گفته ساوتر، دولت فدرال ایالات متحده در مقایسه واقعا هیچ تلاشی برای ایجاد چنین چارچوبی نکرده است و این منجر به ناکارآمدی های نظارتی و سردرگمی عمومی بسیار شده است.

مبتکر یا راه فرار؟

آیا وایومینگ صرفا ابزاری برای بانک های جدید خود ایجاد کرده تا شرکت ها و سرمایه گذاران مستقر در ایالت های دارای مقررات بیشتر مانند نیویورک را جذب کند؟ کلمن در این باره گفت: «بسیاری از موسسه ها نهادهایی را در سراسر جهان اداره می کنند، نه فقط در ایالات متحده. صلاحیت قضایی نیویورک فقط شامل نیویورکی ها می شود و در مورد شرکت هایی که با شرکت های فعال در این ایالت ارتباط دارند، اینگونه نیست.»

مک کیون نیز بر این باور است که وایومینگ مسیر ایالت داکوتای جنوبی را در پیش گرفته است. به گفته مک کیون، ایالت داکوتای جنوبی در دهه 1980 قانون مطلوبی را پیرامون نرخ بهره و کارمزد برای بانک ها ایجاد کرد و اکنون یکی از پرتراکم ترین ایالت های آمریکا به لحاظ دارایی های بانکی است.

او تصریح کرد: «وایومینگ با ایجاد محیطی که به پروژه های رمزارزی امکان می دهد که با شفافیت مقرراتی و آزادی بیشتری فعالیت کنند، در حال جذب جابجایی مشابهی با ایالت داکوتای جنوبی در حوزه رمزارز است.»

آیا دیگران نیز ملحق می شود؟

البته که سایر ایالت ها هم می توانند از وایومینگ پیروی کنند. کلمن گفت که انتظار دارد ایالت های بزرگتری مثل فلوریدا با دستورالعمل های حامی رمزارز، به ویژه پس از اظهارات شهردار میامی از وایومینگ پیروی کنند. او در عین حال تاکید کرد که با توجه به وسعت کم و گمنامی نسبی وایومینگ، معلوم نیست که مثل ایالت دلاور که مرکز شرکت ها و حاکمیت شرکتی باقی ماند، همچنان بهشت صنعت رمزارز باقی بماند.

گزارش ها حاکی است که فرانسیس سوارز، شهردار میامی، به دنبال توسعه یکی از «مترقی ترین قوانین رمزارز» است. او راهکارهایی را مانند پرداخت دستمزد کارگران شهری به صورت رمزارز و خرید دارایی دیجیتال برای خزانه داری شهرداری پیشنهاد کرده است.

سناتور لومیس در همایش اتاق بازرگانی دیجیتال از ابتکارات شهردار میامی استقبال و از او دعوت کرد که چارچوب قانونی ایالت وایومینگ را الگو بگیرد و با توسعه راهکارهای رمزارز مثل برنامه بازنشستگی برای کارگران شهری میامی چنین چارچوبی ایجاد کند. سوارز نیز به نوبه خود گفت که او به دنبال الگوبرداری از ادغام موفق صنعت رمزارز در جامعه وایومینگ است.

آیا وایومینگ برای پذیرش رمزارز خوب است؟

تاثیر این ایالت ها و شهرها بر پذیرش رمزارزها چیست؟ ساتر که خوشبینی محتاطانه ای در این باره دارد، با بیان اینکه در صورتی که دولت فدرال اقدام مخالفی نکند، تحولات وایومینگ تاثیرات مهمی خواهد داشت، هشدار داد : «خطر عمده ای نیز وجود دارد چراکه ممكن است شرکت ها فریب یک احساس كاذب امن بودن را بخورند و رژیم حقوقی وایومینگ به معنای انطباق در سطح فدرال تصور کنند.»

کینیتسکی همگرایی بین صنعت رمزارز و بانکداری را به شکلی که در وایومینگ اتفاق افتاده، «گام مهمی در جهت پذیرش جریان اصلی» دانست، اما مک کیون گفت که نگرانی اول کاربران دسترسی به محصولات است و محصولات بهتر باعث افزایش پذیرش عمومی می شود.

بنابراین، اگر چارچوب های قانونی مثل آنچه در وایومینگ هست، پروژه های رمزارزی را قادر به ارائه امکانات جدید و مطلوب از طریق کاهش ریسک مربوط به مقررات برای تامین کنندگان کند، نیروی مثبتی برای پذیرش عمومی خواهد بود.

با این حال، به نظر می رسد که بسیاری از مردم هنوز در انتظار زمانی هستند که دولت فدرال برای ارایه ساختارهای قانونی-نظارتی برای صنعت بلاک چین و رمزارزها اقدام کند. به گفته ساتر، اگرچه اقدامات اخیر وایومینگ عالی و دلگرم کننده است، اما یک ایالت تنها کار چندانی از پیش نمی برد.

ماساد نیز تصریح کرد: «این سردرگمی مرتبط با مقررات، هزینه ها و عدم اطمینان بیشتری ایجاد می کند. در این کشور هنوز پول و استعداد زیادی برای ورود به نوآوری رمزارزی وجود دارد. اما ما نیازمند شفافیت نظارتی بیشتری برای تضمین حمایت از سرمایه گذار، ثبات مالی و نوآوری مسئولانه داریم.»

کد خبر: 1399121108AAMMMF

مطالب مرتبط:

صندوق بین‌المللی پول: با رمزارز ها مماشات کنید

پاندمی، گیم‌نت‌های کره جنوبی را به سمت استخراج رمزارز سوق داد