حذف کارمزد تراکنش؛ راه استقبال از بلاک چین

تراکنش های بدون کارمزد می تواند نقش فعال کننده در دیفای ایفا کرده و این بخش را به لحاظ توسعه و اهمیت ارتقا دهد.

به گزارش سکه نیوز به نقل از کوین تلگراف، شرایط سال 2020 و همه گیری ویروس کرونا باعث افزایش تراکنش های دیجیتال به ویژه در حوزه های تجارت الکترونیک و بانکداری دیجیتال شده است. توافقط تراکنش دیجیتال با تراکنش رو در رو این است که در تراکنش دیجیتال نیازی به وجود یک واسطه مانند کارت اعتباری یا بانک است و این به خودی خود، مستلزم پرداخت هزینه ای به عنوان کارمزد می شود.

دفترکل توزیع شده (DLT) به صورت فزاینده ای جای خود را در تراکنش های دیجیتال باز می کند. نرم افزارهای مالی غیرمتمرکز نیز با استفاده از DLT در حال جایگزین شدن با واسطه های مالی سنتی هستند. البته تراکنش هایی که در بیشتر شبکه های DLT انجام می شود نیز شامل کارمزد تراکنش است. اگرچه مردم به کارمزد تراکنش های دیجیتال عادت دارند، اما در مورد شبکه های DLT این کارمزد چندان برای آن ها آشنا نیست.

یک گزارش تازه منتشر شده از شرکت فارستر (Forrester) نشان می دهد که فضای DLT در سال 2020 شاهد رشد چمشگیری بوده است. اما به رغم این رشد، وعد سرعت و امنیت بالاتر DLT آنگونه که باید جای خود را نیافته است. در این میان موانعی در راه ورود به فضای DLT هست که مهمترین آن ها کارمزد تراکنش است.

موانع ورود در سطح فردی

برای افراد عادی اولین مانع ورود به فضای DLT این است که دارایی های دیجیتال، به ویژه رمزارزها، یک فضای کاملا جدید است. تراکنش در یک بلاک چین نیازمند سروکار داشتن با توکن های دیجیتال است که مردم نمی دانند چطور به دست آورند و آن را ذخیره و استفاده کنند.

بیشتر بخوانید: بلاک چین چیست؟

این برای مردم به راحتی قابل درک است که هر ماه برای دسترسی به اینترنت مقدار مشخصی پول هزینه کنند. این مبلغ به وارد کارت اعتباری آن ها و سپس از حسابشان کسر می شود و آن ها می توانند به اینترنت دسترسی داشته باشند. اما در مورد رمزارزها، آن ها باید چیزهای بیشتری بدانند. مثل اینکه از کجا توکن بخرند، تفاوت میان توکن های مختلف، کیف پول چیست و چگونه باید از آن استفاده کرد.

این فضا کلا متفاوت است. افزون بر این، بسیاری از افراد داستان های ترسناکی درباره از دست دادن دسترسی (رمز عبور و…) توسط افراد مختلف شنیده اند که باعث هشدار است. اگر افراد آشنا به این حوزه با چنین مشکلاتی درگیر هستند، یک فرد تازه کار چه شانسی دارد؟

موانع ورود در سطح شرکتی

شرکت ها نیز نگرانی هایی مشابه افراد دارند، از جمله اینکه دارایی های دیجیتال و تراکنش در DLT برای بسیاری جدید است. مدیران شرکت ها بررسی می کنند که ببینند آیا زیرساخت های لازم برای خرید و نگهدار رمزارز را در سازمانشا دارند.

شرکت ها به جای اینکه مجبور شوند برای تراکنش داده ها وارد یک فضای کاملا جدید شوند، ترجیح می دهند از زیرساخت دیجیتالی استفاده کنند که به راحتی قابل ادغام در فناوری های شرکتی سنتی است که با آن آشنا هستند. آن ها از خود می پرسند که آیا اساسا معنا دارد که زیرساخت جدیدی با مشکلات فراوان ایجاد کنند تا بتوانند در فضایی کاملا جدید به تراکنش داده بپردازند.

مشکل عمده دیگر شرکت ها این است که هنوز برای ادغام دارایی های دیجیتال در فرایندهای حسابداری آماده نیستند. هنوز هیچ دستور العمل استانداردی درباره نحوه به دست آوردن، ذخیره کردن و استفاده از توکن ها وجود ندارد. علاوه بر این، شرکت های برای اینکه واقعا رمزارزها را بپذیرند، باید نحوه حفاظت از توکن ها و ایجاد پروتکل ها متنوع پیرامون آن را یاد بگیرند.

سطح پیچیدگی استفاده از DLT نیز مانعی دیگر در برابر شرکت ها است. حتی کوچکترین تراکنش رمزارزی نیازمند مراحل بیشتر برای کارمزد تراکنش است که به معنای صرف زمان و انرژی بیشتر، فضای بیشتر در سرور و هزینه های سربار بیشتر است. قطعا تغییری در این سطح مستلزم آموزش همه بخش های سازمان است؛ به ویژه در سطحی از امنیت که در این کار ضروری است.

موانع ورود در سطح اکوسیستم های بزرگ

هر جا که استفاده سطح بالا هست، موانع سطح بالا نیز وجود دارد. شمار تراکنش ها را در حالتی تصور کنید که جهان به سمت شهرهای هوشمند و خانه های هوشمند در حال حرکت است. حالا تصور کنید که برای هر یک از این تراکنش ها در یک بلاک چین هزینه استخراج هم وجود دارد. میزان پرهزینه بودن چنین چیزی بازدارنده است.

از همه مهمتر، این هزینه های تراکنش نوسان دارد و قابل پیشبینی نیست. ایجاد یک اکوسیستم عظیم و پایدار در شرایطی که هزینه های تراکنش ها قابل تخمین نباشد بسیار سخت است و پایدار نیست.

بیشتر بخوانید: آینده دارایی های دیجیتال در بازار رمزارزها

از این گذشته، پرداخت هزینه به اشخاص ثالث، یعنی ماینرها، که هیچ ارتباطی به خود نرم افزارها ندارند، چه معنایی می تواند داشته باشد. پرسش های بیشتری هم در کنار این موانع هست. در شهرها و خانه های هوشمند، چه کسی مسئول پرداخت کارمزد تراکنش است؟ صاحب خانه؟ ساکن آپارتمان؟ شهر؟ ساختمان؟ دولت؟

نرم افزارهای غیرمتمرکز که شبکه های بلاک چین را گسترش می دهد، به لطف شفافیت و امنیتی که برای تراکنش های مالی فراهم می کنند، در حال رشد است.

پاسخ همه این ها حذف کامزد است

سریع ترین راه برای رفع همه این موانع، ارایه یک جایگزین بدون کارمزد برای بلاک چین است. در این صورت، افراد و شرکت ها برای یاد گرفتن نحوه خرید، ذخیره و استفاده از ارزهای دیجیتال برای نرم افزارهای سنتی «مبتنی بر داده» نگرانی نخواهند داشت. شرکت های مجبور نخواهند بود که نیروهای خود دوباره به مدرسه بفرستند تا مدیریت یک سیستم ارزی کاملا جدید را یاد بگیرند.

و در نهایت، DLTهای بدون کارمزد انتقال به شهرهای هوشمند، جاده های هوشمند، خانه های هوشمند و ده ها اکوسیستم نویدبخش دیگر را که نیازمند انتقال سریع و امن داده و پرداخت است، را تسریع می کند.

هرچه زیرساخت مرتبط با گزینه های پرداخت دیجیتال و حتی تراکنش های داده های غیر از پرداخت کمتر باشد، شرکت ها و افراد بدون هزینه تر به نوآوری و استفاده از فناوری های غیرمتمرکز روی می آورند. افزون بر این، موارد استفاده ای مثل دیفای فقط زمانی به رشد واقعی می رسند که تراکنش های بدون کارمزد ارایه دهند.

مطالب مرتبط:

مدل جعبه شنی رگولاتوری روسیه و اجرای فناوری بلاک چین

دوران جدید فوتبال با رمزارز و بلاک چین

بلاک چین نوشدارو نیست، اما نجات دهنده است

بلاک چین راه حل مبارزه با خرابکاری‌های اینترنتی